Door een buitenlandtripje kwam de Klassieker afgelopen zondag pas om 17.30 uur uit mijn dampende videorecorder. Dat had ook zijn voordelen. Zo kon ik de rust, inclusief die irritante Tele2-dwerg, die halve John Travolta, lekker fast forwarden. Die hele campagne begint danig op mijn zenuwen te werken. Terwijl ik dit schrijf is er op de radio al 2 keer een reclame van die telefoon- annex tv-boer langsgekomen. Of ze aan het meelezen zijn. Of ik schríjf te langzaam, dat kan natuurlijk ook.
In de week voorafgaand aan de Topper, was de grote vraag of Ajax met 4-4-2 in het veld zou verschijnen, want er was immers op getraind? Of dat het ergens toch nog een paar fitte vleugelspelers op het schap had liggen, om gewoon op zijn Amsterdams 4-3-3 te kunnen spelen. Het werd een verrassende combinatie van beide. Ik moet zeggen: Ten Cate is duidelijk gekke Henkie niet. Hij blijft verbazen. Iedereen die toevallig tóch in de buurt was en zin had, mocht op linksbuiten doorbreken en dat waren er nogal wat. De arme Rotterdammers hadden er geen antwoord op. Door Tom de Mul op te stellen was het ook weer nét geen 4-4-2, want de beweeglijke Belg met kappervrees is geen centrumspits. Hij lijkt het langzaam van Rosales te gaan winnen en dat zal met name Huntelaar met goedkeuring gadeslaan: er komen eindelijk weer voorzetten aan. Voordat Mauro aanlegt, zie je de ballenjongen achter het doel alvast zuchtend opstaan.
Na het zien van de beelden mag ik gerust constateren dat Ajax het helemaal kwijt is. Er is echt helemaal niks meer van over. Het werd elke wedstrijd een beetje minder en na zondag is het definitief verdwenen. Het was er lang ingeslepen en leek ook nooit meer weg te gaan. Ik heb het over het minderwaardigheidscomplex, opgelopen in het Blinde Tijdperk. De Amsterdamse bravoure is terug. De bluf, de nonchalance, het superieure gevoel. De wetenschap na een half uur dat een wedstrijd niet meer uit handen wordt gegeven. Dat het ook deze keer weer goed komt. De Onverzettelijkheid. Door hard werken bewerkstelligd. Na ADO en vooral Heerenveen-uit weten we of het structureel is, óf dat Feyenoord-Ajax inderdaad “een wedstrijd op zich” was, zoals iedereen vooraf altijd braaf clicheet.
Ik zag ooit eens een kat met een nog levende muis spelen. De muis was al redelijk van het padje en liep alleen nog rondjes. Iedere keer als hij langs kwam, kreeg hij een nieuwe tik op zijn arme koppie. Zondag zag ik het weer. Alleen waren het dit keer 11 en uiteindelijk 9 aangeslagen Rotterdammers die met oorsuizingen verdwaasd door de eigen Kuip ronddoolden. Het was voor de tweede keer dit jaar Open Dag en ik heb zeker 80 minuten zitten wachten of de traditionele helikopter zou landen. Dit keer alleen om spelers óp te halen. Ajax is back! Na enkele jaren van zware malaise worden we weer serieus genomen in de voetbaldiscussies op het werk, bij de bakker en op het schoolplein. Onze Hunter had geen betere wedstrijd voor zijn jubileumdoelpunt uit kunnen zoeken.
Ik heb begrepen dat de radeloze Feyenoordtrainer Erwin Koeman zijn spelers heeft gedwongen 2 dagen te ATV-en. De reden is mij niet helemaal duidelijk, of het moet zijn dat ATV in dit geval stond voor Alerter Te Voetballen of Afleren Te Verzaken. Tuurlijk, ze hebben een tikje gehad, maar dan kan je de frustratie toch beter meteen de volgende dag van je af trainen, misschien beter nog dezelfde avond al? Maar niks is nog logisch in Rotterdam-Zuid, waar het ziekteverzuim op maandag gigantisch moet zijn geweest. Ik vond het wél bewonderenswaardig dat de meeste supporters de wedstrijd tot het einde uitzaten. Hoeveel leed kan een mens op één dag verdragen? Toch zal de Kuip ooit opnieuw swingen, want ze gaan proberen er weer concerten te organiseren.
Als ik Koeman was, wat ik gelukkig níet ben, had ik het hele zootje ongeregeld afgelopen maandag mee uit zeevissen genomen. Als kameraden Hand in Hand in de storm zeeziek worden. Tijdens een hoge golf had je je dan als trainer lekker af kunnen reageren door zo’n misplaatst arrogant type als Pi-Blèr een ongemerkt zetje te geven. Geen Woorden Maar Baden. Kijken of nog iemand de reddingsboei uitgooit. Wie schept de band?
Of je stopt Van den Herik samen met bijvoorbeeld Boussaboun, Saidi, Buijs en 10 man van de keihardste kern een paar dagen in een Big Brother huis. In plaats van trainen. Lijkt me wel spannende tv. Maar zeker niet uitzenden vóór 21 uur en al helemaal niet live. Alleen de GGD mag onbeperkt naar binnen. Maar misschien is de niet te benijden Grote Kale Lijder inmiddels al moegestreden vertrokken.
Ajax is mede dankzij Ten Cate zorgeloos terug aan de Nederlandse top en het voelt heerlijk om dat op te schrijven. En natuurlijk kan ik wel zeggen dat er te slordig met de kansen werd omgesprongen en dat een basiselftal met slechts één linkspoot niet in balans kan zijn. Dat het de eerste tien minuten ook zomaar andersom had kunnen zijn en dat een paar zwaluwen nog geen zomer maken. Maar ik ben Johan Cruijff niet. Ik heb eigenlijk weinig te klagen. Daarvoor is het leven te mooi. Feyenoord, dat is pas erg.
Ron Schiltmans