Voetbaljournalistiek Nederland komkommert er lustig op los, de laatste weken. Een gerucht wordt gebracht als nieuwsfeit en de zoveelste speler wordt weer eens veel te vroeg met Ajax in verband gebracht. Nou vind ik het niet erg als in de zomerstop een wanhopige verslaggever eens een keer wat uit zijn duim zuigt. Johan Derksen doet het regelmatig en ook hem nemen we nog steeds serieus. Ons nationaal voetbalgeweten riep deze week in zijn werkdagelijkse “Schrijf het maar aan Mona”-rubriekje op vi.nl, dat Ajax dit seizoen met twee vingers in de neus kampioen wordt en dan vrees ik weer het ergste. De clubs spreken volgens mij namelijk altijd af dat in ieder geval niet díe club kampioen wordt, die Derksen noemt. Daarmee heb ik ook meteen het mysterie AZ van afgelopen seizoen verklaard. Graag gedaan.
De volgende dag kon Ogararu er volgens Johan ineens helemaal niks van, maar toch wordt Ajax makkelijk kampioen. Vreemd. Je kunt trouwens als voetbalnieuwsverschaffer ook overdrijven in je pogingen wat opzienbarends te berichten. Sportweek kwam namelijk deze week met de onmogelijke kop: ‘PSV doet bod op aanvallend ingestelde speler’. Dan ben je in mijn ogen toch echt te ver gegaan. Dan ben je definitief afgedaald tot het roddelrioolniveau van De Telegraaf en Privé. Dat gelooft namelijk helemaal niemand.
Ondertussen heeft de Eredivisie hét middel gevonden om al die Nederlandse voetballers in den vreemde, zo snel mogelijk massaal naar het eigen land te laten terugkeren. Ze worden het zogenaamd niet eens met schotelboer Canal Digitaal over de uitzendrechten van hun nieuwe zendertje Eredivisie Live. Dus blijft komend seizoen zo’n beetje het hele Nederlands Elftal en al die honderden andere Nederlanders vanuit het buitenland verstoken van live beelden van de Eredivisie. Eens kijken hoe snel ze het gaan missen. Ze missen dan helaas ook het nieuwe programma “Doordekken”, waarvan ik in eerste instantie dacht dat het de extra lange opvolger van het ranzige “Spuiten en Slikken” was.
Maar het blijkt de doordeweekse dagafsluiting van Wilfred Genee en (daar is hij weer) Johan Derksen te worden. Nog even en die hangsnor zit dagelijks bij het Acht Uur Journaal, vlak vóór Erwin Krol. En natuurlijk bij het nieuwe ontbijtprogramma op Eredivisie Live “Waarde hoofdredacteur? Transfervrij!”, want je weet nooit welk schokkend voetbalnieuws er tijdens onze onrustige nachten allemaal is ontstaan. Dan kan ’s morgens vroeg al het bord op schoot en laten we ons eerst even heerlijk bijpraten. We kunnen straks niet meer zonder die minimaal 3 x daagse portie Johan en de eerste verslaafden met een JD-overdosis zullen zich binnenkort schoorvoetend melden.
Als het degelijke doordekken ook bij Ajax weer elke wedstrijd op de agenda komt, dan gaan we eindelijk weer eens een winnend seizoen tegemoet, desnoods met Spaans als voertaal. Rob Wielaert kan straks zo door naar de taalcursus, want als we Frank – uh – de Boer moeten laten vertalen, dan konden de wedstrijdbesprekingen wel eens erg lang gaan duren. Het is wel even wennen dat er al tijden geen Ajacieden meer vechtend over straat rollen, zoals in Eindhoven nog steeds bijna wekelijks gebeurt. Het is in Amsterdam opvallend rustig. We zijn inmiddels alweer berustend van de schrik van het nieuwe uit-shirt bekomen, maar wennen zal het nooit. Er is nog zoveel voor verbetering vatbaar in de ArenA, maar ik heb wat dat betreft alle vertrouwen in Marco van Basten. Hij liet de kleedkamer en het trainingsveld inmiddels al aanpassen en hopelijk zijn hem ook al andere dingen opgevallen.
Aan die zwabberende wedstrijdballen, ongewenst zwanger van de meest onmogelijke effecten, zitten we helaas nog tien jaar contractueel vast, maar er zijn nog andere items. Ik mocht vorig week met eigen ogen 90.000 knalrode stoeltjes in het nieuwe Wembley Stadium aanschouwen en pas nu begrijp ik al die Ajacieden, die hier al jaren om schreeuwen. Het staat verpletterend mooi en laat elke tegenstander zich al vóór de warming-up met open mond wanhopig afvragen, waarom hij zo nodig profvoetballer moest worden. Een vuurrode, intimiderende ArenA levert zeker weten extra punten op.
Het Wembleygras wordt ELKE dag gemaaid. Dit omdat dat de wortels sterker maakt en de mat daardoor langer groen blijft en dus beter bespeelbaar. Ajax en Amsterdam ArenA, lezen jullie ook deze keer weer mee? De enthousiaste Engelse gids wist me bovendien te vertellen dat er in het oude Wembley precies 39 traptreden nodig waren, om een gewonnen beker op te gaan halen. Voor de verliezers een oneindige gang naar boven, voor de winnaars een ware triomftocht. Het nieuwe stadion bevat drie treden meer. Dat noem ik nog eens oog voor detail! Ik zou daarom tot tranen toe geroerd zijn, als Van Basten bij het beginsignaal van Ajax’ eerste thuiswedstrijd uiterst verbaasd zou roepen: “Hé, sinds wanneer beginnen wij hier niet meer van links naar rechts?!” Alles komt goed. Láát Marco nou maar even.
Ron Schiltmans