De wissel van Klaas Jan Huntelaar van zondag tegen Roda deed me meteen terugdenken aan een vergelijkbare wissel, ik dacht in Utrecht. Het moet ergens in ’92 of ’93 zijn geweest. Louis van Gaal was de succesvolle Ajaxcoach van dienst en Dennis Bergkamp zijn absolute vedette. Tot verbazing van iedereen haalde de coach zijn wereldster in wording naar de kant. Om later aan Dennis uit te leggen dat de wissel niet bedoeld was om te laten zien dat hij hem durfde te wisselen, maar gewoon vanwege de tactiek. Ik weet het, het is niet gezond dat je je een wissel van 15 jaar geleden herinnert. Maar die tik heb ik nou eenmaal, dus laat ik er ook maar wat mee doen dan.
De allereerste reactie van Huntelaar was zondag dezelfde als die van Bergkamp toen: boos. Begrijpelijk. Toch al de pest in over het uitblijven van het zo ontzettend gezochte doelpuntje, om vervolgens voor een even verbaasde ArenA naar de kant te moeten. Klaas Jan is net als Bergkamp een denker. Eentje die zijn eigen spel haarfijn kan analyseren en dus ook zelf als beste weet wat er fout ging en waarom. Kijk, bij AZ speel je altijd goed, ook al verlies je met 3-0, dat maakt niet uit. Maar in Amsterdam zijn we dus kritischer dan in Alkmaar. Wel leuk trouwens dat Altijd De Onderste Den Haag op de ranglijst ook eens op de andere neer mag kijken. Geniet er van zolang het duurt.
Dat Huntelaar, eenmaal aan de kant aangekomen, al een handje over had voor Van Basten verbaasde me tóch. Van binnen moet hij gekookt hebben. En terecht. Kwaad op zichzelf vooral. Eigenlijk had het op dat tijdstip een publiekswissel moeten worden, maar dat liep dus helaas iets anders. Gelukkig was het eind goed al goed, want met 1 uit 2 waren de rapen gaar geweest. Het terecht ongeduldige ArenA-publiek heeft al zijn geld op dit nieuwe Ajax gezet en de nieuwe technische staf met luid gejubel begroet. De nederlaag in Tilburg paste daarom ook totaal niet in de ‘feel-good film’ die dit seizoen toch eigenlijk zou moeten worden.
We moesten al eerder tot onze schrik constateren dat zelfs Van Basten als clubcoach ook werkelijk op nul begint, qua krediet bij de achterban. Pers en publiek loopt alles wat Ajax is kritisch op de hakken en in een overijverige poging om als eerste met breaking news te komen, raadde een handlanger van VI-baas Johan Derksen al na 5 pogingen het e-mailwachtwoord van de nietsvermoedende John Jaakke: Strafcorner. Het Rapport Coronel deed zijn sanerende werk en sindsdien waait er een frisse wind door de Amsterdam ArenA.
Maar die frisse wind wordt zonder spoedige koppositie een muf zweetluchtje, alle goede bedoelingen ten spijt. Elk puntverlies is bij Ajax een klein spijkertje in de doodskist van een coach, daar waar de gemiddelde Eindhovenaar ook na afloop van een kansloze nederlaag tegen Atletico Madrid gewoon aan het Stratumseind dronken wordt. Zo overtreffen ze daar natuurlijk nooit het aantal Champions League punten van Ajax, laat staan het aantal bekers. Er zal niemand wakker van liggen. Liever kijkt het land reikhalzend uit naar Feyenoord – Ajax.
Toch denk ik dat Van Basten, zonder het zelf te weten, de voorbereiding op De Klassieker niet beter had kunnen beginnen dan met die opvallende wissel. Het is dit jaar menens in Amsterdam. Voor het ultieme doel wordt niemand gespaard en dat gaat de Ajacieden dit seizoen óf totaal verlammen, óf ongenadig hard lanceren in een schietstoel richting derde ster. Zondagmiddag. Een volle Kuip, een nieuwe grasmat, Kevin Hofland weer in de basis vlak vóór beroepsvisser Timmer, een steeds fitter wordende Sulejmani, een collegiale Suárez, maar vooral een tot de tanden gewapende Hunter die zijn competitiekogels alweer een tijdje opspaart. Het is dit jaar feest in de Kuip, waar de honderdjarige zondag eens flink in het zonnetje mag worden gezet. Op de sfeervolle Rotterdamse kermis gaat de schiettent om half één open. De waarzegster weet al enige tijd de uitslag en is sinds dagen ziek.
Ron Schiltmans