Ik ben geen fan van de persoon Suárez. En ik heb het nu zo langzamerhand een beetje gehad met onze Uruguayaan. Mocht je principieel problemen hebben met lichte kritiek op Ajacieden in het algemeen of Luis in het bijzonder, dan is dit een goed moment om deze pagina te verlaten. Denk om het afstapje en zwaai niet woedend om je heen, want de deur is pas geverfd. Even opletten dus. Je mag namelijk tegenwoordig niet eens meer licht kritisch zijn op Ajax. Dan ben je geen echte fan, zeggen ze. Nou, laat ik even vooropstellen dat ik nog steeds doodziek ben na een nederlaag. Dan moet je even een paar uur uit mijn buurt blijven. Ook als we vanwege een bijziende scheidsrechter onverdiend twee punten in De Kuip achterlaten, is mijn weekend mislukt.
Dan moet ik mij op maandagochtend soms even afreageren op een achteloos voorbijgaande PSV-er. Gewoon omdat die nou eenmaal redelijk massaal in mijn werkomgeving voorkomen. Maar ook daar gaat de lol zo langzamerhand van af. Nu hun thuiswedstrijd tegen Volendam genoemd wordt om opgenomen te worden in het lesmateriaal van de vernieuwde Teleac-cursus “Slapen Kun Je Leren”, is het moment daar om er geen grapjes meer over te maken. Dan is begripvol zwijgen gepast. Ik heb overigens ook begrepen dat, als je die 90 minuten durende videoband slapeloos doorkomt, je zonder verwijskaart in je plaatselijke ziekenhuis zó door mag lopen naar de Spoedeisende Hulp. Dan heb je er namelijk al veel te lang mee rondgelopen en is het maar de vraag of je nog wel te redden bent.
Maar ik dwaal af. Het ging hier over Suárez. Fantastische speler. Een lust voor het oog. Ik zit vaak op het puntje van mijn stoel als hij weer eens aanzet om richting de zestien op te stomen. Zijn egoïsme is hem vergeven en dat wordt gelukkig ook met de week minder. Daar werkt hij aan, dat is duidelijk te zien, ook al vergeet hij het af en toe weer. Maar een Ajacied moet het niet nodig hebben om geniepig een elleboog uit te delen. Of om na te trappen, omdat je tegenstander dat bij jou ook doet. keihard terugbetalen in doelpunten zou het motto moeten zijn. Als het goed is spreekt Van Basten woorden van dezelfde strekking tegen Luis.
Marco en John schrijven alles op en moeten sinds hun aanstelling al kladblokken vol notities hebben over Suárez. Waarschijnlijk hebben ze zich over hem al helemaal beurs genoteerd. Ze moeten Suárez inmiddels vaak genoeg verteld hebben dat hij met zijn irritante gerol en geduikel zichzelf uit de wedstrijd haalt en dat de publieke opinie zich tegen hem en de rest van zijn team keert. Zijn gedrag mag dan in de gemiddelde Zuid-Amerikaanse competitie gemeengoed zijn, in Nederland zijn we er niet van gediend. Nu niet, nooit niet. Luis is een beetje leip en dat hoeft op zich niet verkeerd te zijn. Als dat briljante doelpunten en dito assists tot gevolg heeft, kan hij mij bijna niet gek genoeg zijn.
Maar hij moet nu zo langzamerhand weten dat iedere journalist wil scoren, als het moet ten koste van een Ajacied. Ajax verkoopt en desnoods herhaalt hij het tien keer in een wedstrijd dat Suárez zo’n overtreding niet nodig heeft. Ook dát is schaamteloos. Maar ook hij werkte ooit voor SBS6 en het gemiddelde publiek van die zender is nou eenmaal niet zo vlug van begrip. De medewerkers ook niet en dat is waarom ze Hart van Nederland met zijn tweeën presenteren. Een andere reden zie ik niet.
De achtergrond van mijn laptop is een beeldvullende foto met de tekst “ik ben Ajacied” gevormd door duizenden toeschouwers met omhooggehouden witte en rode papieren in de ArenA. Daar tussenin hangt een klein spandoek met de tekst: “ik verneder, ik geniet”. Dat klinkt arrogant en dat is het natuurlijk ook, maar dat is wél waar wij voor staan. Wij Ajacieden willen de tegenstander domineren en soms zelfs vernederen. Een échte Ajacied heeft zichzelf altijd in de hand en stapt glimlachend over een wanhopig uitgestoken been, dat wéér te laat een sliding inzet. Een knikje en een doordringende blik richting de scheidsrechter is genoeg om duidelijk te maken dat zijn beslissingen kritisch gevolgd worden.
Een Ajacied is zelfverzekerd meester over de situatie en wil maar één ding: de tegenstander van de mat spelen. Maar alleen met vloeiend aanvallend spel en onnavolgbare combinaties. De voetballer Suárez heeft al die ingrediënten. Maar helaas ook ellebogen, schwalbes, kopstoten en ander ordinaire getreiter. Dat is om je kapot te schamen en is een Ajacied onwaardig. Volgens mij woont Luis nu lang genoeg in Nederland om dat tenminste een béétje te begrijpen.
Ron Schiltmans