Met sommige mensen kan je elk onderwerp aansnijden dat je wilt, in no time hebben ze het gewoon weer over datgene waar ze het altijd alléén máár over willen hebben. Je begint tegen iemand over de hoge kosten van je zorgverzekering, maar binnen een minuut sta je op zijn smartphone naar vijftienhonderd wazige foto’s van de winterbestendige botanische fuchsia te kijken. Met iemand anders tracht je de Zwarte Pietendiscussie te duiden, maar weet je na vijf minuten alles over de gevolgen van hard Nederlands leidingwater in vaatwassers van Duits makelij. Ik noem maar een paar voorbeelden.
Bert van Marwijk is ook zo iemand. Niet te harden die man. Een willekeurig avondje interland verloopt bij de NOS qua analyse ongeveer zo:
Jack: ‘Is de druk nu van de ketel, na deze 6-0 overwinning op Letland?’
Bert: ‘Er is altijd druk, Jack. Topspelers hebben dat ook nodig. Kijk maar naar Robin van Persie. Die lééft van druk.’
Jack: ‘We zagen eindelijk een gedreven Hiddink op de bank. Zag jij hem ook?’
Bert: ‘Kon ik niet goed zien. Ik zag een uitstekende Robin van Persie, dat wel.’
Jack: ‘Huntelaar speelde ook erg sterk, toch?’
Bert: ‘Door de gaten die Van Persie voor hem trok. Ontroerend mooi zoals Robin zich liet wisselen, om zo symbolisch ruimte te creëren voor Klaas Jan. Dan ben je een groot aanvoerder, als je dat kunt.’
Jack: ‘Even iets anders. Guus speelt een spelletje met de pers, of niet?’
Bert: ‘Het zou kunnen, Jack. Als jij ‘pers’ zegt, zeg ik Van Persie. Wat wás hij goed vanavond!’
Jack: ‘Wordt eind maart vervolgd, Bert. Tot ziens.’
Bert: ‘Oké Jack, tot dan. Tot Robin van Persie.’
Mede dankzij Bert is Klaas Jan Huntelaar niet allang onbereikbaar Nederlands topscorer aller tijden. Dat is nu sinds een paar doelpunten Van Persie, omdat hij mede onder Van Marwijk jarenlang ongestraft zijn voetbalschoenen verkeerd om mocht aantrekken. Hij had sowieso altijd een basisplaats. Er zijn kenners die beweren dat we met Huntelaar in de basis in 2010 Wereld- en in 2012 Europees Kampioen waren geworden. Het valt nooit meer te bewijzen maar prikkelend is die gedachte wél. Mooi dat Hiddink het nu met beide spitsen in de basis wil proberen. Klaas Jan is al meteen één doelpunt ingelopen.
Overigens zou ik een ingediend ontslag van Guus met kennisgeving aannemen. Mijn sympathie heeft hij al zes jaar niet meer. Wie als Rusland’s bondscoach juichend op een EK Nederland verslaat, kan niet jaren later doodleuk weer het Wilhelmus staan mompelen, als dat hem zo uitkomt. Daar rust geen zegen op, lijkt me. Daarom zal je in deze EK-kwalificatiereeks nog wel vaker dan vier keer met 0-1 achter komen, vrees ik. Dat wilde ik een keer gezegd hebben. Dat u niet koortsachtig naar een oorzaak gaat zoeken, als Turkije eind maart lachend de drie punten mee terug naar Istanbul neemt. Nu weet u waarom.
Terug naar de koppigheid van Bert van Marwijk. Al scoorde Klaas Jan Huntelaar bij zijn club met de ogen dicht, vanuit zijn eigen strafschopgebied met links achter zijn standbeen langs, met een boogbal van 80 meter over de keeper, het maakte allemaal niks uit. Bij Oranje mocht hij na de warming up te vaak zijn jas aanhouden. Frank de Boer leerde twee jaar lang als assistent het trainersvak van Van Marwijk, en zag dus van dichtbij hoe Bert te vaak ten onrechte trouw zwoer aan Van Persie.
Terwijl ik dit opschrijf krult op een hakkelende internet stream Arek Milik voor Polen de bal vanuit een vrije trap sierlijk langs de kansloze Zwitserse keeper. Dat kan hij dus óók al. Maar de woorden van De Boer, vorige week in Leeuwarden, galmen weer door mijn hoofd: ‘Milik is meer geschikt voor kunstgras dan Kollbein.’ Het was een doorzichtig en slap smoesje van Frank. Zijn manier om uiterst voorzichtig met zijden handschoenen Sigthórsson een keer opzij te schuiven. Zaterdagavond is Ajax – Heerenveen. In de eigen Arena. Op echt gras. Het zal toch niet weer hè?
Ron Schiltmans