Heb je net lekker genoten van een nog wat onwennig aanvallend Ajax tegen PAOK, komt Mike Verweij de euforie weer verpesten door te roepen dat Arek Milik zo goed als zeker Napolitaan wordt. Alleen al vanwege deze Ajaxwatcher van de Telegraaf, die als grote hobby lukraak enthousiast reagerende volgers op Twitter blockt, hoop ik dat Milik komend seizoen weer gewoon topscorer bij Ajax wordt. Voor alle zekerheid heb ik Mike terug geblockt, omdat ik natuurlijk als de dood ben dat hij dit leest. Dat zou een driedubbel slotje betekenen. Het lijkt eeuwen geleden dat we elkaar liefdevol volgden. Zo intens, alsof we bij elkaar in de klas hadden gezeten. Geen idee wat er onderweg misging. Ik vergeet nog wel eens hier en daar een smiley achter een zin, dat zal het geweest zijn. Maar er is inmiddels een ik-ben-geblockt-door-Mike-Verweij-en-ik-weet-echt-niet-meer-waarom-praatgroep op Twitter opgericht. Daar huilen we nu op wekelijkse basis een uurtje bij elkaar uit. Die virtuele schouders en dito harten onder de riem doen goed. Ik kan er nu al over schrijven zonder meteen weer vol te schieten. Er is wél leven na Mike Verweij.
Het echt belangrijke nieuws? Mijn hoopvolle verwachting van vorige week is uitgekomen. Het Ajax van Peter Bosz heeft mij tegen PAOK moeiteloos de volle negentig minuten wakker gehouden. Dat zou volgens iemand in Uitwijk komen omdat ik vakantie heb en dus uitgerust was, maar dat gehucht heeft volgens de laatste telling twee paarden en dertien inwoners, dus daar gaan we verder niet op in. Kom nog maar eens terug als het er veertien zijn. Wie mij een beetje las de laatste jaren, weet dat ik Ajax al seizoenenlang voornamelijk liggend kijk. Dan hoefde je vooral de afgelopen twee jaar, als de scheidsrechter eindelijk beide armpjes in de lucht stak en floot voor de thee, je alleen nog maar even om te draaien. Met het vaste voornemen weer wakker te zijn als de tweede helft begon. Vaak werd dat dan pas minuut 54, 72 of zelfs 93. Vervolgens even terugbladeren op Twitter en de Ajaxfora en vaststellen dat je helaas weer niks gemist had.
Onder Bosz wordt dat nu rap anders. Ik ben niet zo van de met cijfers onderbouwde analyses (daar hebben we VI’s Pieter Zwart voor), maar op gevoel was Ajax zo goed en zo kwaad als dat al ging 93 minuten lang bezig de kortste weg naar het doel te zoeken. En dan bedoel ik niet het doel van Jasper Cillessen. Het moet allemaal nog wel wat aan elkaar en de nieuwe speelwijze wennen, maar de eerste officiële wedstrijd smaakt naar veel meer. De nieuwe trainer ziet in Schöne gelukkig weer een middenvelder, want op rechtsbuiten hadden we niet veel aan Lasse. Als Anwar El-Ghazi op die plek de Fischer-oogkleppen afdoet en weer bruikbare voorzetten af gaat leveren, dan moet je eens opletten. Geen idee wie er dit seizoen die voorzetten af zal werken, want op dit moment hebben we een spitsenprobleem. En dan bedoel ik een overschot. Zolang Milik en Zivkovic nog op de loonlijst staan, zijn het er vier.
Dinsdagavond stond daar min of meer noodgedwongen Kasper Dolberg. Een buitenechtelijke liefdesbaby van Wim Kieft en Kees Kist, zo lijkt het. Blond, doelgericht, met 18 jaar al opvallend sterk in de lucht en een verwoestend schot in de rechter. Wij worden als Ajacied altijd blij als een jonge speler scoort bij zijn officiële debuut en verwachten dat eigenlijk ook. Kasper deed het meteen twee keer, maar de Spaanse uitfluiter vond ten onrechte één keer genoeg. Ook zonder Ajaxbril was Dolberg’s koele eerste afmaker geen buitenspel. Het zou Ajax weer eens miljoenen kunnen kosten, maar daar zijn we aan gewend. Overmars is vast van plan dat gat te dichten met de verkoop van Milik. Aan welke club dan ook. Dat is goed voor zijn beursgenoteerde bonus.
De echte rijkdom zit hem bij Ajax echter in de hernieuwde intentie de bal binnen vijf seconden terug te veroveren. Zo simpel is het in mijn ogen. Je zag Ajacieden soms met drie man tegelijk achter een bal aan jagen. Ik word daar emotioneel van. Met dát beeld nog op mijn netvlies, zie ik ongeduldig uit naar PAOK-Ajax, volgende week woensdag, met of zonder Arek Milik en Mike Verweij. Niet om te kijken of we alsnog de volgende ronde kunnen halen, maar gewoon om Europa te laten zien dat we wel dégelijk nog steeds de club van Johan Cruijff zijn.
Ron Schiltmans