Ik word gek van onze bondscoach. En ik niet alleen, heel Nederland wordt gek van onze bondscoach. Zou Marco thuis ook zo zijn? Eens in de zoveel tijd staat er in huize Van Basten bloemkool op het menu. Totdat Marco ineens geen bloemkool meer lust. Oké, zegt Liesbeth, geen bloemkool meer. Wordt ze tijdens het boodschappen doen door Marco gebeld. Of het niet weer eens tijd is voor bloemkool! Daar word je toch gek van? Ik heb begrepen dat de bloemkool tegenwoordig wegduikt achter de ijsbergsla, als een Van Basten in de supermarkt in aantocht is.
Mark van Bommel is ook zo’n bloemkool. Op het ene moment ter discussie, maar met een sausje nog net te pruimen. Dan volledig afgeschreven en in no time vergeten, om vervolgens alsnog op het menu te verschijnen. Ik had óók bedankt. Je kon er op wachten. Klaas Jan Huntelaar gaf Van Basten nog een extra probleem door geblesseerd af te haken. In het weekend surfte en zapte iedereen zich suf om ergens te lezen of Ruud van Nistelrooij alsnog uit de selectiedood was opgestaan. Maar tussen Ruud en Marco komt het nooit meer goed. Inmiddels zijn ze het daar allebei wel over eens. De kansen van Romano Denneboom zijn weer een beetje toegenomen.
Marco was even vergeten hoe hij met Ruud en Mark was omgegaan, zo vlak na het WK. Van Nistelrooij had vorige week eindelijk zijn mening uitgesproken en dat vond van Basten ongepast. Ruud had toch even kunnen bellen? Dat was precies wat de landelijke sportpers de bondscoach verweet, nadat hij van Bommel en van Nistelrooij bij het oude vuil zette. Waarom hij niet even had gebeld? Marco vond dat tóen niet nodig, maar verweet hetzelfde vervolgens Van Nistelrooij. Dat is op zijn minst een beetje vreemd. Onnavolgbaar als spits, onberekenbaar en vaak geen touw aan vast te knopen als bondscoach. Ik vrees dat heel (journalistiek) Nederland na een nederlaag in Bulgarije over hem heen zal vallen. Eens kijken hoe snel Marco weer fulltime aan zijn golfhandicap gaat werken.
Toch ben ik nog steeds fan van deze stoïcijnse bondscoach. De persconferenties zijn geweldig, zeker na die pijnlijke perspraatjes van Dick Advocaat. Maar de halsstarrige selectie van Maduro en Heitinga blijft opmerkelijk. Gelukkig mag Hedwiges nu wél even uitrusten. Ook hij had af en toe beter kunnen weigeren. Voor mij is Van Basten over 2 jaar bij Ajax de opvolger van Henk ten Cate en ik verdenk hem er van, na het uitvallen van Huntelaar heel even de naam van Rosenberg in zijn hoofd te hebben gehad. Maar waarschijnlijk hielp zijn maatje Schippie hem net op tijd uit zijn droom. Bovendien denk ik dat de blessure van Huntelaar op een goed moment komt. Klaas Jan heeft het even niet en kan nu in alle rust werken aan zijn comeback. Om straks weer “gewoon” topscorer te worden. Maduro gun ik ook zo’n enkeltje (Almere). Even helemaal niet aan voetbal hoeven denken, om daarna fris en sterk terug te komen.
De herfst is inmiddels weer begonnen en dat betekent wisselvallig weer. Zoals ook op voetbalzondag, waar je ‘s morgens nog bijna in de zon kon verbranden, om ‘s avonds door de bliksem naar binnen te worden gejaagd. Dat rare weer had zijn uitwerking op voetballend Nederland. Een scheidsrechter die de bal op de stip legt, terwijl de overtreding toch duidelijk erbuiten was. En andersom. Dat Utrecht’s greGoor van Dijk van tevoren aankondigt Wesley Sneijder een doodschop te zullen geven en het vervolgens ook doet is óf heel dapper óf ontzettend dom. Ik hou het op het laatste. Het kostte Utrecht mede 3 punten en Van Dijk 5 wedstrijden.
Deze aflevering van Utrecht tegen Ajax heeft voor mij één ding heel duidelijk gemaakt: Ajax wordt kampioen. Niet zo heel lang geleden had Ajax zo’n 0-2 voorsprong niet alleen uit handen gegeven, maar had in blessuretijd ook de wedstrijd verloren. Waarschijnlijk waren ze niet eens op voorsprong gekomen. De UEFA-cup lijkt Ajax te ontspannen, want meestal betekent een midweekse wedstrijd puntverlies in het weekend daarna. Zeker tegen een agressief Utrecht. Nu eindelijk eens niet en dat is voor mij genoeg reden om Ajax nu alvast tot kampioen 2006/2007 te benoemen. Sinds mei 2004 eindelijk weer koploper! Een jaar geleden schreeuwden we nog moord en brand als Danny Blind hardop mijmerde over een 4-4-2. Henk ten Cate doet het gewoon en niemand zeurt.
Ik denk daarom dat er in Amsterdam langzaam een cultuuromslag gaande is. Het doel heiligt blijkbaar nu ineens wél de middelen. Dát is de grootste verdienste van Ten Cate tot nu toe. Wat dat betreft was het Blind-tijdperk en het missen van de Champions League voor Ajax bijzonder leerzaam. Zelden werd er zo de nadruk gelegd op het heilige 4-3-3. En zelden werd er zo geforceerd naar gevoetbald als onder Blind. Met de bekende straatlengte achterstand op PSV tot gevolg. Dit seizoen móet Ajax daarom kampioen worden. Om volgend seizoen niet wéér naast die miljoenenpot te grijpen. Ik denk dat dat gaat lukken. Want idealisme is mooi, maar realisme is beter.
Ron Schiltmans