Het plaatje is vertederend op ajax.nl. “Ze bezoekt regelmatig trainingen en haar kamer is een waar museum”, staat er bij de foto. Ik zie een, volgens de beschrijving blijkbaar vrouwelijke Ajax-supporter, zittend op bed, vergezeld van wat teddyberen. Of ze ziek is weet ik niet, maar haar grote idool blijkt Mauro Rosales te zijn, dus helemaal lekker zal ze op dit moment niet zijn, vrees ik. Mauro raakt namelijk al een tijdje geen pepernoot. Heitinga zag Rosales zondag warmlopen en zorgde er met zijn rode kaart eigenhandig voor dat de vriendelijke Argentijn weer mocht gaan zitten. “Dan nog liever met 10 man”, moet Johnny wijselijk gedacht hebben.
Eigenwijs als ik ben klik ik toch op de link naar het bijbehorende filmpje, maar eigenlijk weet ik het antwoord al: zelfs voor dit simpele videootje moet ik 55 cent betalen. Ik doe écht mijn best, maar toch zie ik de big smile van Fontein dan al weer voor me. Helaas vrees ik voor Maarten dat Ajax niet rijk zal worden van deze videodienst. Zeker niet zo lang er geen filmpjes te zien zijn van keepers die graag met de punt van achteren spelen. Het gratis testfilmpje, met onder andere een juichende Danny Blind, dus hele oude beelden, is trouwens wél geweldig. Maar waarom moet tegenwoordig alles geld kosten?
We zitten in de week vóór de topper Ajax – PSV en anders dan andere jaren ben ik volkomen relaxed. Sinds we in de ArenA zitten lukte het Ajax pas één keer om voor de competitie in Amsterdam van PSV te winnen. Dat was in 2004 met de coach die nu op de andere bank zit: Ronald Koeman. Voor de rest 7 nederlagen en 2 gelijke spelen. Ik reken er helemaal op dat er dit weekend voorlopig een einde aan die negatieve reeks komt. Waarom ik dat denk? Allereerst op gevoel. Dat gevoel is er vooral door Henk ten Cate. Sinds hij vanuit Barcelona naar Amsterdam kwam is er wat gebeurd. In zowel Barcelona als Amsterdam. Barça lijkt de magie kwijt te zijn, al is het na een seizoen als het vorige ook moeilijk deze prestaties te herhalen. Het is echter een publiek geheim dat Ten Cate de juiste snaar bij de vele vedettes wist te raken. Over de uitstraling van Johan Neeskens en zijn capaciteiten als co-trainer annex people manager had ik bij NEC al mijn twijfels. Sinds Henk bij Ajax rondloopt is er veel veranderd. De spelers hebben zelfvertrouwen en dat is op zich al wereldnieuws. Aankopen als Stam, Gabri en Perez zorgen er voor dat dat zelfvertrouwen ook in punten wordt omgezet. Geweldenaar Wesley Sneijder is onder de vleugels van dit drietal bezig een miljoenencontract in den vreemde bij elkaar te voetballen. Toch zou ik hem nog graag een seizoen als aanvoerder bij Ajax willen zien. Hij is op dit moment bezig om uit te groeien tot een natuurlijk leider.
Het is ook vanwege de coaches in de ArenA. Met uitzondering van Koeman, waren het allemaal twijfelaars. Olsen, Wouters, Westerhof, Adriaanse toen óók en Blind als absoluut dieptepunt: geen enkele van hen had de uitstraling dat er voor PSV niks te halen viel. Naar mijn idee is dat nu compleet anders. Ten Cate straalt iets uit van kom maar op, wij zijn Ajax! en de spelers dus inmiddels ook. Deze hervonden flair straalt weer af op de aanhang. Ten Cate coacht met het hart en ook scheidsrechter Kuipers was zondag in Almelo danig onder de indruk van deze Amsterdammer. Het leverde Ajax toch maar mooi een penalty op.
Gabri tegen Afellay, Sneijder tegen Cocu, Stam tegen Koné, Grygera tegen Farfán, Perez tegen Kromkamp, Huntelaar tegen Alex en vooral De Mul tegen Reiziger. Alle koppeltjes zijn volgens mij in het voordeel van Ajax. Vooral De Mul zou happer Reiziger een zware middag moeten kunnen bezorgen. De grote vraag is of zowel Sneijder als Perez aan de aftrap zullen verschijnen. Dat is namelijk wel erg aanvallend tegen PSV. Ik ben zeer benieuwd.
Al eeuwen krijgt PSV maar niet de waardering die het denkt te verdienen. Degelijk is het altijd wel in Eindhoven, aantrekkelijk veel te weinig met dit materiaal. De club zal zowel landelijk als over de grens ook nooit de herkenbaarheid en uitstraling bereiken die Ajax al 35 jaar heeft. Zeker in dat opzicht zijn De Lampjes voor altijd kansloos. Dat kan ook niet anders als je regelmatig je thuistenue verandert. Dan weer een witte broek, nu weer zwart. Dan weer een bijna volledig rood shirt, nu weer strepen. Dan weer rode kousen, nu gestreepte en ooit zelfs witte met rode band: Ajaxkousen. Pijnlijk. Ook dát heeft niet geholpen. Ik heb ontzettend moeten wennen aan de verticale shirtreclame van De Bank op het Ajaxshirt. De strepen op de mouwen en broek kan, wil en zal ik nooit accepteren. In de lichtstad lachen ze om zo’n futiliteit.
Tot ver in de rimboe van Aruba, Bonaire en Curacao is de naam Ajax een begrip en mocht dat wat vervaagd zijn, dan staat ambassadeur Johan Cruijff deze week hoogstpersoonlijk op een nieuw Cruijff Court voor hun snufferd, om het geheugen op te frissen. De beste Eindhovenaar ooit, Mister PSV Willy Van der Kuijlen komt uit het altijd bruisende Helmond en grijpt rijdend in de richting Limburg al naar zijn paspoort. De brave inboorlingen van Aruba en omgeving zullen zich alleen wél even hebben afgevraagd wie toch die vriendelijk wuivende mevrouw met hoedje naast Cruijff zou kunnen zijn geweest.
Ajax is in alle opzichten nu en in de toekomst moeilijk te verslaan en zal dat ook zondag tegen PSV zijn. Het leven is momenteel oké in Amsterdam. Alle rood-witte harten kloppen weer in hetzelfde verwachtingsvolle en opwindende ritme en dat is jaren geleden. Natuurlijk weet ik niet bij voorbaat of Ajax dit Brabantse varkentje wel even gaat wassen, want er is nooit vooraf zekerheid over een resultaat. Maar wees nou eerlijk, “PSV is kansloos” klínkt toch gewoon lekker!
Ron Schiltmans