Mijn weekendje in Zuid-Brabant wordt wreed verstoord door een ongekend noodweer. Een tornado is in aantocht en lijkt precies over ons huisje te razen. Met een oorverdovend geweld wordt het houten hutje waar ik in zit opgepakt en werkelijk kilometers verderop weer op de grond gesmakt. Wonderwel blijf ik ongedeerd. Ik kijk omhoog en zie een groot bord: “De Herdgang”. Als ik weg wil rennen word ik hardhandig in mijn kraag gegrepen. Ik zie een boom van een kerel die zijn naam blijkbaar op zijn arm heeft getattoeerd: “Christan1”. Met een nors gezicht vraagt hij waar ik vandaan kom en waar ik naar toe wil. Op beide vragen weet ik geen antwoord.
“Kom dan maar mee, we zullen wel zien. Volg met mij de gele bakstenen weg.”, bromt hij. Met frisse tegenzin loop ik achter hem aan. Onderweg komen we langs een glazen kast met trofeeën.
“Dit zijn de Europese bekers van PSV”, zegt Christan1 trots.
“Waar is de rest?”, vraag ik iets te gevat, want meer dan 2 staan er niet. Ik duik weg, wachtend op een klap, maar de uithaal wordt geblokkeerd door een andere bodybuilder. Deze heeft zijn naam op zijn voorhoofd: “psv1991”. Hij lacht en roept dat slaan niet nodig is. Dat kan altijd nog. Het kronkelpad leidt ons langs een man met een lange nek die op de grond zit. Met een merkwaardig Zweeds accent zingt hij een voor mij onbekende tekst: “Voor Rood-Wit gezongen, Vol man’lijke kracht. Een lied met ons allen. Want eendracht maakt macht”.
“Dit is Ralf Edström, hij speelde van ‘74 tot ‘77 bij PSV en scoorde 55 maal. Sindsdien is hij hier blijven hangen. We zijn nou eenmaal een échte familieclub,” glimlacht psv1991. Je ziet dat hij het meent.
In de verte komt een derde krachtpatser van zeker twee en halve meter aangestormd. Hij schreeuwt dat hij op 100 meter afstand een Ajacied heeft geroken. Ook hij wordt hardhandig door psv1991 tegengehouden.
“Stil maar MauroPSV, dit is goed volk. Hij is slechts op doorreis. We begeleiden hem naar de uitgang.”
We lopen langs 19 levensgrote zilveren schalen. “Dat zijn de landskampioenschappen van PSV tot nu toe. Zoals je ziet is er al ruimte gemaakt voor nog meer schalen zeer binnenkort.” Ik wil wat roepen over het sterke Ajax van dit seizoen, maar er wordt door niemand op gereageerd. Het is duidelijk dat hier alle neuzen dezelfde kant op wijzen. Voor Ajax bestaat totaal geen angst. Men denkt hier vooral Europees. Ik ben zwaar onder de indruk. Er komt een klein oud mannetje langs met donkere krulletjes en een brilletje die wat nors voor zich uit kijkt. Hij roept al maar: “Flauwekul Knoppert!”. Het is Harry van Raaij die een Van Hanegem imiterende Van Muisewinkel imiteert.
Ik word langzaam moe, want het pad loopt steeds steiler omhoog. Er staat een wegwijzer langs de kant: “Naar de Europese top: nog 6 wedstrijden”. Ik voel plotseling een briefje in mijn binnenzak, waar op staat: Als je de weg kwijt bent, klik dan 3 keer je voetbalschoenen met de hakken tegen elkaar en zeg: “Er is geen club als Ajax”.
“Er is geen club als Ajax, er is geen club als Ajax, er is geen club…” Ik word wakker uit een diepe slaap en zie wazig drie personen naast me staan. Het zijn psv1991, Christan1 en MauroPSV, maar nu zijn het gewone PSV-ers met normale afmetingen die bezorgd naar me kijken.
“Waar ben ik?”, vraag ik verdwaasd.
“Je bent bij psv.netwerk.to. We denken dat je verdwaald bent. Klik hier bovenaan op Ajax, dan kom je vanzelf weer thuis. Leuk dat je hier was, maar blijf voortaan maar daar waar je thuishoort, Dat is beter voor iedereen. En kijk in de toekomst uit wat je over ons opschrijft. Keep dreaming!”
Ik wil nog vragen wat ze daarmee bedoelen, maar word opnieuw wakker. Een droom in een droom. Zeer verwarrend. Die tocht over de gele bakstenen weg heeft bijzondere indruk op me gemaakt. Ik heb grootse wedstrijden van PSV gezien en heroïsche Europese overwinningen. Willy van der Kuijlen, René en Willy van de Kerkhof, Romario, Ronaldo, Luc Nilis, Ruud van Nistelrooij, Cocu, Gomes. Geweldige spelers in een indrukwekkende PSV-geschiedenis. Ik zag hele volksstammen ex-Ajacieden die liefdevol werden opgenomen in een warm nest. Ruud Geels, Jan Wouters, Sören Lerby, Frank Arnesen, Wim Kieft, Ronald Koeman, Stanley Menzo, Gerald Vanenburg, Marciano Vink, Wim Jonk, Michael Reiziger, Jason Culina en Patrick Kluivert. Er kwam geen StratumsEind aan.
De wedstrijd Ajax – PSV zie ik op zondag dan ook iets anders dan ik waarschijnlijk zonder deze droom zou hebben gedaan. PSV benadert deze topper als een Champions League wedstrijd en zoals we weten tellen in die competitie alleen de punten. De schoonheidsprijs is weer eens voor Ajax. PSV neemt à la AC Milan gewoon de punten mee en laat de Amsterdammers wederom gefrustreerd achter. Dat is het verschil tussen een volwassen ploeg en eentje in wording. Ajax heeft met Sneijder, Huntelaar, Mitea en Babel misschien de betere talenten, maar de club in Eindhoven is vele stappen verder in zijn ontwikkeling. Het zakelijke realisme is ingezet door Hiddink en naadloos opgepakt door Ronald Koeman. PSV denkt in het heden en heeft lak aan de toekomst. Er is in het voetbal geen “straks”. Supporters begrijpen alleen “nu”. PSV snapt dat al jaren zeer goed en is hard op weg om Ajax straks met het aantal landskampioenschappen te passeren. Op deze manier is dat slechts een kwestie van tijd. Het zou mij bovendien niet verbazen als ook andere Europese topclubs zich gaan stukbijten op PSV. Wie wint in Turkije is tot veel méér in staat.
Toch zou ook PSV zich zorgen kunnen maken over de toekomst, want Cocu heeft geen eeuwig voetballeven en Gomes, Alex, Farfán, Koné, Mendez en Salcido komen al voor op verlanglijstjes van clubs uit Europese topcompetities. Wat overblijft is met Reiziger, Kromkamp, Culina, Afellay, Aisatti en Väyrynen te mager om Europees of zelfs landelijk mee te blijven doen. Maar PSV vertrouwt terecht blindelings op zijn scoutings-apparaat. Als zelf opleiden niet voldoende oplevert, zorg je gewoon dat je (inter)nationaal goed rondkijkt en de talenten precies op het juiste moment weglokt. Het is een way of life die niet de mijne is, maar waarvoor ik wél respect heb. Het is misschien wel het enige smalle pad naar de top. De top waar Ajax nog van droomt en PSV al bijna is.
Ron Schiltmans