Ik kijk zelden nog Bundesliga en dat komt vooral door de slechte prestaties van Hamburg. Ik heb gewoon geen zin om Rafael van der Vaart wekelijks te zien verliezen. Dat doet teveel pijn. Omdat ik benieuwd was naar de vorm van Ajax’ tegenstander Werder Bremen, heb ik het zaterdag toch maar gedaan en ik keek mijn ogen uit. Na het zien van “Die Sportschau” wil ik geen kwaad woord meer over “De Wedstrijden” horen.
Na echt élke samenvatting volgen commercials en je moet in de stadions goed kijken om de doelen te ontdekken: ergens tussen de 3 lagen reclameborden! Aan de zijlijn ook nog eens manshoge reclameuitingen en de grote clubs zitten ook bij de ARD gewoon achteraan in de uitzending.
Maar je bent blij als er een samenvatting voorbij is, want de beeldschone Duitse versie van Barbara Barend heeft een korter rokje, meer inkijk en een opwindender kleurspoeling. En háár ouders hebben er geen potje van gemaakt, zeg maar. Jammer eigenlijk dat ze steeds door die irritante voetbalbeelden onderbroken wordt. Bij het zien van al dat moois zou je bijna vergeten dat Monica ook nog verstand van voetbal heeft, jawohl.
HSV won mede dankzij een pingel van Van der Vaart eindelijk weer eens, maar Werder Bremen is in Duitsland het spoor een beetje bijster. Ze zijn minimaal zoekende. Dat mag je na de tweede nederlaag op rij best vaststellen. Maar Werder is niet vergelijkbaar met PSV, een andere topclub die vóór de winterstop de puntjes zo makkelijk ophaalde op vreemde bodem, maar zaterdag met knikkende knieën naar Almelo afreist. Anders dan PSV is Bremen in normale doen wél te pruimen. Maar die normale doen is er nu even niet. Thuis verloren van Schalke én dik verloren in Stuttgart. Dus Ajax komt precies op tijd. Of juist níet, want wat is er mooier dan via de Uefacup het zaakje weer op de rails te krijgen?
Nou is Bremen dit seizoen Europees al behoorlijk goed bezig, ondanks de uitschakeling in de Champions League. Derde worden in een poule met Chelsea en Barcelona is geen schande. Maar een wonderploeg heeft Werder nou ook weer niet. Het is allemaal wel creatiever dan de doorsnee Duitse club, maar thuis onverslaanbaar? Nee. Zo maar wat uitslagen dit seizoen: Bremen-Stuttgart 2-3, Bremen-Dortmund 1-3 en anderhalve week geleden nog: Bremen-Schalke 0-2. Bij de thuisoverwinningen maakten ze nooit meer dan 3 doelpunten. Het is ook een bijzonder nette club, daar in het gemoedelijke Nord-Deutschland, waar we in Nederland zelden of nooit wat negatiefs over horen. Toch hebben, sinds de invoering van de Bundesliga in 1963, van de 24 trainers het maar 2 langer dan 3 jaar volgehouden. Otto Rehagel is met zijn 14 jaar natuurlijk een monument, maar de huidige coach Thomas Schaaf mag zich ook alweer bijna 8 jaar Chef-Trainer noemen.
“Is het woensdag Duitsland – Nederland?”, vroeg mijn lieve, oude vader zondag. Hij kijkt graag voetbal, maar weet meestal niet wát hij kijkt of waar het om gaat. Ik moest even nadenken, maar hij had natuurlijk wél gelijk. Gezien de samenstelling van mijn gezin zijn deze ontmoetingen altijd bijzonder. Nu heeft mijn Berlijnse schoonfamilie gelukkig niks met Bremen en nog minder met voetbal, dus bij een eventuele uitschakeling van Werder ben ik in mei nog net zo welkom als altijd. Een eventuele uitschakeling van Werder? Is dat mogelijk dan? Het antwoord is: JA! Ik heb al weken een onverklaarbaar goed gevoel over de wedstrijd van vanavond. Ik heb geen flauw idee waar dat vandaan komt, maar sinds ik dat goede gevoel heb, wint Ajax elke wedstrijd. In die volgorde. Niet dat het wat te betekenen heeft en het garandeert ook helemaal niks, maar lekker is het tot nu toe wél.
Ajacieden willen alles zo veel mogelijk met stijl doen, dus toen ik maandagavond in het sportcentrum op de loopband stijlvol door mijn linker enkel ging, dacht ik: “Wordt het niet weer eens tijd voor een stijlvolle Europese prestatie van formaat?” Bremen rekent zich al rijk. Weet ook dat Ajax defensief behoorlijk moet improviseren en zou dus de Amsterdammers best wel eens kunnen onderschatten. Graag zelfs. De laatste memorabele wedstrijd van Ajax op Duitse bodem dateert alweer van 6 maart 1996: 0-2 in Dortmund. Het kan en mag onderhand wel weer eens. Mijn Duitstalige vrienden, de trouwe Ajaxfans die dagelijks samenkomen op www.ajaxsupporters.com, zien het in ieder geval al helemaal zitten. Stiekem hopen ze op een memorabele overwinning van Ajax, zodat ze voorlopig even niet hoeven uit te leggen waarom ze in het land van “Sturm und Drang” idolaat zijn van een Nederlandse club. Ik gun het ze van harte. Dan hebben wíj ook een leuke avond.
Als Ajax dan tóch vanavond goed bezig is, laat het dan ook maar meteen de definitieve internationale doorbraak van Wesley Sneijder worden. “Der Schneijder” heeft het in Nederland dit seizoen vaak genoeg laten zien. Het is nu een mooi moment om eindelijk ook Europees naam te maken. “Ajax aan de hand van Wesley briljant in Bremen”. Dat klinkt wel. Zodat hij na vanavond niet alleen wereldberoemd is in Barcelona, maar ook in Bremen, Bayern, Bochum, Bielefeld en Berlin. En als we Bremen uitschakelen dan pakken we daarna Koeman’s PSV ook nog. Als er één Schaaf over De Dam is…
Ron Schiltmans