Het was een machtig mooi weekend. Het weer werkte mee en ik verbaas me er ieder jaar weer over dat met Pasen altijd alles opnieuw in bloei staat. Vogels zijn volop in de weer om hun nest op tijd klaar te krijgen, lammetjes dartelen in de wei. Het voorjaar is in volle hevigheid losgebarsten. Prachtig om te zien. Ook dit jaar lukte het ons weer moeiteloos om elke woonboulevard te mijden. Verkopers van autogarages stonden handenwringend maar tevergeefs op ons te wachten. Springkussens en gratis koffie ten spijt.
Zo’n lang weekend is ideaal om eens wat extra leuke dingen met het gezin te doen. Uitgebreid ontbijten bijvoorbeeld. Iets wat in de hectiek van alledag te weinig lukt. Wandelen in de natuur was ook prachtig. Of met het hele gezin naar de bioscoop, waar Mr. Bean er een film lang over deed om in Cannes te geraken voor een gewonnen strandvakantie. Plezier verzekerd. Met kramp in de kaken stonden we weer buiten. Een echte aanrader.
Wat zeg je? Voetbalcolumn? Moet het écht? Mag ik het niet één keer over dingen hebben waar je wél op kunt rekenen? Over vanzelfsprekendheid? Ik was er al bang voor. Ik roep al maanden dat voor Ajax de titel een brug te ver is. Noem het zelfbescherming. De wisselvalligheid is dermate frustrerend dat je er voorjaarsmoe van wordt. Zaterdagavond rond 22 uur zag ik dat na de uitglijder van PSV voor even weer helemaal anders. Je kon er min of meer op wachten, maar ik durfde het niet. Verliezen in Nijmegen kan altijd, maar het zou PSV deze keer niet gebeuren. Ik was er van overtuigd.
Maar de enige coach ter wereld met TBS die gewoon trainer is en ook op weekendverlof geen toezicht krijgt, helpt de club uit Eindhoven hoogstpersoonlijk naar de eeuwige jachtvelden. En het wordt met de week pijnlijker. Er komt zelfs al een gevoel van medelijden op, want na 11 punten voorsprong te zien verdampen tot 2, zijn gemoedelijke Brabantse supporters verworden tot bibberend voer voor psychologen. Ze houden de spelersbus tegen en bezetten het trainingsveld. Kortom: ze zijn net als hun grote liefde nogal de kluts kwijt.
Dat je dat zelfs in Waalwijk kan overkomen bewees Ajax zondagmiddag, met Henk ten Cate voorop. Alles is al over de wedstrijd gezegd en geschreven en er valt ook na een paar dagen nog steeds niks goed te praten. Maar als je na een dramatisch gelijkspel roept dat je een punt bent ingelopen, terwijl je onverwacht alsnog de koppositie had kunnen pakken, dan begrijp je werkelijk totaal niet wat er leeft onder alles wat Ajax eet, drinkt en ademt. Dan kan je wel mooi zeggen dat het glas nog steeds halfvol is, maar met dat soort teksten worden we geen kampioen. Dat halfvolle glas is net zo lek als de hartklep van Holleeder. Over 3 weken is het daarom hartstikke leeg. De spelers van Ajax valt niks te verwijten: als ze kampioen worden moeten ze in mei misschien alsnog naar China.
Op zaterdagavond droomde ik dus tóch weer van een eerste plaats. Geen play-offs, geen voorronde Champions League, eindelijk weer dáár waar Ajax minimaal één keer in de twee jaar thuishoort. Dat roept de voorzitter tenminste, maar die heeft het ook maar van horen zeggen, want zelf geeft hij eerlijk toe geen verstand van voetbal te hebben. Was mij nog niet opgevallen. PSV had de deur voor Ajax wagenwijd open gezet en dus was het niet de vraag óf we van RKC zouden winnen, maar met hoeveel doelpunten verschil.
Dat je in uitwedstrijden tegen Twente en PSV een beetje zekerheid inbouwt door met een 4-4-2 variant te spelen, daar kan ik inkomen. Het zal nooit mijn denkwijze worden, maar onze coach is nog niet lang genoeg Ajacied om dat gevoel te kunnen begrijpen. Maar dat je daarmee in Waalwijk voor de dag komt, op een veld waar je sinds 1988 (negentien acht en tachtig) niet meer hebt verloren, dat kan er bij mij niet in. En voor alle duidelijkheid: dat vond ik al voordat de bal zondag rolde.
Tegelijkertijd mochten we voor de zoveelste keer constateren dat ze bij Tele2 alleen geld zitten te tellen en zeker geen gevoel voor voetbal hebben. Het uitzendschema is door ons schotelkijkers niet meer te beïnvloeden, daar waar we vorig seizoen nog konden stemmen welke wedstrijd er live uitgezonden werd. Als PSV op zaterdagavond op zijn bek gaat en Ajax dus de volgende middag erop en erover kan, dan ga je om half drie toch niet live naar De Kuip! Ik heb de Rotterdammers dit seizoen al zó vaak zien verliezen, dat is allang niet leuk meer. Is niet helemaal waar hoor, maar ik zie dan toch liever topvoetbal. Klopt, dan hadden ze AZ live moeten laten zien.
Het gaat me te ver om nu dan maar het kampioenschap aan de Alkmaarders te gunnen, maar ik neig er steeds meer naar. De spelers verdienen het zeker. Maar als hun trainer met zijn zelfingenomen grijns in beeld komt, dan gaan bij ons thuis de planten spontaan slap hangen en vliegt de kat van de overburen duidelijk hoorbaar krijsend in de gordijnen. Maar ik betrapte me er een tijdje terug al op, meer zin in de Europacup activiteiten van AZ te hebben, dan de return van Ajax tegen Bremen op diezelfde avond.
Mocht het donderdag AZ wél lukken om Bremen uit te schakelen, dan gaat er weer een dikke veer in het al redelijk volle achterwerk van de toekomstige bondscoach van Argentinië, Duitsland, Spanje, Engeland of Nederland. Vakkundig zelf geprikt. Maar ik geef toe dat wanneer hij al die onzin in dienst van Ajax zou roepen, ik het veel makkelijker zou accepteren. Een altijd en overal aanvallend denkende én spelende Ajaxcoach heeft nou eenmaal veel meer krediet. Kom op Henk, je hebt nog 3 wedstrijden. Doe er wat moois mee!
ps. Johan, je prachtige boek is binnen. Mag ik een handtekening? Heeft geen haast.
Ron Schiltmans