Ik hou het nú al niet meer en we moeten toch echt nog een paar dagen wachten. Een onmenselijke eeuwigheid, zo voelt het. Dit is afzien. Het wordt toch wel zo’n beetje het hoogtepunt van een lang seizoen. Het slot van de competitie is jaren niet zo spannend geweest en als we niet uitkijken worden we per ongeluk alsnog kampioen. Zo niet, dan play-offs en wellicht ook nog een bekerfinale. Prachtig, maar het kan me eerlijk gezegd allemaal niet boeien. Al weken denk ik alleen nog maar aan 20 april 2007, 10.00 AM. Dan wordt namelijk het nieuwe Ajax uit-tenue van Adidas gepresenteerd en ik kan niet wachten. Elk jaar vraag ik me weer af waarom er zoveel drukte om zo’n oerlelijk kloffie wordt gemaakt. Het wordt met veel trommelgeroffel aangekondigd en als je het dan eindelijk mag zien denk je: “Is dit het nou?” Je kunt die Duitsers van veel dingen beschuldigen, maar niet van smaak.
Of het nou groen, blauw of zwart is: als het opnieuw een donker shirt wordt, gaat het ons weer minimaal 6 punten kosten. Het lijkt een generatie geleden dat er in dat prachtige lichtblauwe tenue werd gespeeld, maar het is toch echt niet langer dan 5 jaar: in de Champions League van het seizoen 2002-2003. Prachtig, ondanks de strepen. Het Ajaxvoetbal in een licht tenue is vaak veel beter te pruimen. Het heeft simpelweg meer uitstraling en maakt dus ook meer indruk op je tegenstander. Daar zijn allerlei onderzoeken naar gedaan. Daarom is het Ajax rood-wit zo fantastisch en onvergelijkbaar mooi. Bij dat zwarte pakje van NEC schieten toch ook de tranen in je ogen? Of er iemand is overleden, lijkt het wel. Nou zal je dat gevoel als NEC-supporter wel vaker hebben, maar je gaat daar als speler toch niet beter in voetballen? Kijk maar naar het professioneel geklungel van Feyenoord met zijn zwarte broek en dito kousen.
Elk jaar lukt het de vlijtige jungs uit Herzogenaurach weer om een nóg lelijker en saaier Ajax uit-tenue op te hoesten. Het zal ongetwijfeld lekker zitten, maar het ziet er gewoon niet uit. Toen ik dacht dat we het ergste hadden gehad, werd het zwart. Deze keer schijnt het weer donkerblauw te worden. Dat is al vakkundig uitgelekt. Een uit-shirt wat misschien past bij Real Madrid, Bayern München en vroeger jarenlang bij PSV, toen we ze vaker de baas waren dan tijdens de afgelopen 8 bittere Adidas-jaren. Of bij Chelsea, Liverpool en AC Milan. Clubs die met effectief afbraakvoetbal de Champions League domineren. Maar het zou nooit bij het avontuurlijke Barcelona passen en dus ook zeker niet bij Ajax. Waarom niet een keer verrassend fel oranje? Al was het alleen maar om te kijken hoe lang het duurt voordat Van Basten Gabri selecteert.
Toevallig las ik, dat de supporters van Go Ahead Eagles in maart mochten kiezen uit drie verschillende nieuwe uit-tenues. Daar is wel iets voor te zeggen. Dan zouden we bij Ajax voor het minst erge kunnen stemmen. Misschien een ideetje voor het hopelijk laatste Adidas uit-tenue: dat van 2008-2009? Ik pleit er dan wél voor dat onze Duitse vrienden eerst een paar maanden in het inspirerende Amsterdam komen wonen en dán pas een nieuw shirt verzinnen. Eens kijken of het na al die koffieshops nóg smakeloos saai en stekend lelijk wordt en het er weer uit zal zien als de bedrijfskleding van het plaatselijke uitvaartbedrijf. Die gasten gaan over lijken. Die kraaien van het uitvaartbedrijf, bedoel ik.
Stekend lelijk was zaterdag ook de winst van PSV weer eens. Verliezen kunnen ze veel mooier. Maar ze hadden het achterover leunen helaas weer helemaal hervonden en ook Aissati, huurling van Twente, was goed geïnstrueerd en liep zich in de middencirkel in te houden. Hij spreekt nog gewoon over “wij” als hij het over PSV heeft en dan weet je genoeg. Ismaïl is helaas geen Vertonghen. Jan dacht nog dat Ajax niet helemaal op de hoogte was van zijn vorderingen bij RKC en liep zich tegen zijn werkgever het snot voor de ogen. Hij scoorde daarom vanwege slecht zicht met het hoofd. Anders kan ik het niet verklaren. Die kan in de ArenA wel op een fluitje hier en daar rekenen, vrees ik. Het maakt allemaal niet meer uit. Het seizoen is voorbij. Het was mooi zolang het duurde. Vanaf augustus proberen we het gewoon opnieuw. Nieuwe ronde, nieuwe kansen.
We waren als Ajax dit seizoen een beetje dom. Dom in mentaliteit en soms dom in spelopvatting en opstelling. Bovendien waren wij dom als supporters. Dom dat we pas in de op één na laatste thuiswedstrijd het spontaan toejuichen van de eigen club hebben ontdekt. Je moet er toch niet aan denken wat er was gebeurd als we dat het hele seizoen hadden gedaan! Maar dat zou natuurlijk niet erg slim overkomen. Wie gaat er nou 90 minuten een beetje om zich heen zitten roepen? Dat is zó ongepast. Dat zou bijna net zo dom zijn als onze kroonprins, die ook de voornaam van zijn derde dochter met de letter A liet beginnen. Ik kan het niet helpen, maar ik zie nú al de drie puistig puberende prinsesjes voor me, die over 10 à 12 jaar krijsend vechten wie de post ter attentie van “Hare Majesteit Prinses A. van Oranje Nassau” open mag maken. Ben benieuwd hoe Alex dát gaat managen.
Zondagmiddag countert PSV in Utrecht een stapje dichter naar de 20ste landstitel en zal dat de week daarna thuis tegen Vitesse ongetwijfeld op dezelfde manier afmaken. Zo niet dan ligt AZ op de loer. Ajax wordt met Fontein hooguit lachend derde. Hoewel dat natuurlijk wél ten koste van de China-trip gaat. Dat dit voor PSV dan voorlopig het laatste kampioenschap is weten ze zelf ook wel. Alex gaat misschien naar Milan, Cocu stopt wellicht en Gomes kan zo een levenslang contract bij de Cliniclowns tekenen.
Counterspits Farfan lijkt me echt iets voor de Serie A en het donkere blondje Koné begint zijn eigen kapperszaak. De rest is middenmoot. Hierna is het weer de beurt aan de AFC Ajax. We hebben veel van dit seizoen geleerd. Dit zal ons niet nóg eens gebeuren. En mocht er dan de komende anderhalve week alsnog een wonder geschieden, dan zet ik voor één keer mijn principes, normen en waarden, antipathie en goede smaak opzij. Dan koop ik het nieuwe Ajax Uit-shirt van Adidas. Het op één na laatste. Bitte.
Ron Schiltmans