Niets dan lof voor de nieuwe voetbalzender Eredivisie Live, die keurig op tijd beeld verschafte. Wél vind ik het vreemd om een wedstrijd eerst live te zien, maar dan ’s avonds in de samenvatting met een andere commentaarstem. Op de één of andere manier worden de beelden kwalitatief beter, met de stem van Ten Napel en vooral Snoeks eronder. Maar ook in de samenvatting was Ajax zaterdag niet om aan te gluren, zelfs al zouden ze daar speciaal legende Herman Kuiphof voor afgestoft hebben. Leuker konden ze het niet maken. Studio Sport was verder weer ouderwets vertrouwd, hoewel ik de indruk had dat de gehaaste Tom Egberts wel een plaspauze kon gebruiken.
Of zou hij ook nerveus worden van die schermen achter hem? Die steeds wisselende beelden, waar je koppijn van krijgt als je er op gaat letten. Het mag dan modern wezen, maar op die manier zit heel voetbalminnend Nederland om half acht al met lasogen. Misschien dat er nog eens kritisch naar gekeken zou kunnen worden? En Youri, je imitatie van Jan van Halst is absoluut mislukt. Het gebeurde zondag al bijna, maar laat die voetbalcomputer de volgende keer maar keurig op de grond stuiteren. Die heb jij niet nodig.
Tranende ogen ook van Luis in de pels Suárez, die het zich persoonlijk aan had mogen trekken als Klaas Jan Huntelaar alsnog was vertrokken. Maar dat gebeurde voor hem en vooral voor ons gelukkig niet. Het laatste uur van de eerste septemberdag bracht ik in een stil en donker huis eenzaam door op vi.nl. Mijn F5-toets heeft er nóg hoofdpijn van. Als het dan tóch zou gebeuren, wilde ik het meteen weten ook. Maar het gevreesde bericht kwam niet. Zo’n beetje de halve Eredivisie veranderde als in een stoelendans nog snel van club, maar De Gevreesde Transfer bleef uit. Minimaal dertig Ajax-doelpunten werden daarmee veilig gesteld.
Tenzij meneer Suárez met dezelfde koppigheid zijn weg naar de goal blijft zoeken. Mocht dat zo zijn, dan hebben we ook Leonardo nog achter de hand, die dapper weigerde om naar NEC te vertrekken. Prachtig mooi, die foto op ajax1.nl, waar Mario Been tijdens het Voetbalgala op hem inpraat, terwijl Leonardo dromerig lijkt te denken “Leuk dat die enge Peter Bosz je nog even langs stuurt, maar aan dat irritante Rotterdamse toontje van jou heb ik nog nooit kunnen wennen. Ik blijf lekker bij Ajax.” En hij droomde verder over een volle ArenA, met het publiek speciaal voor hem op de banken. Als Suárez zo doorgaat is dat slechts een kwestie van tijd.
Een hele tijd was ook die 103 dagen, die tergend langzaam voorbij gingen, voordat we Ajax weer mochten bewonderen in een wedstrijd die er toe deed. Maar de wervelende storm die ik vorige week vol verwachting voorspelde werd helaas niet meer dan een miezerige motregen. Daar hoefde je Tilburg niet voor te evacueren. Bewonderen werd verwonderen. Over het vertoonde spel, de inzet en de samenhang. Tegen een stoere, handen-uit-de-mouwen-ploeg als Willem II dien je het balletje rond te laten gaan. Zoektikken moet je die gasten en niet proberen in de fysieke strijd mee te gaan. Volgens mij staat Aissati in een rondootje zelden in het midden. Gewoon omdat hij daar te slim voor is. Slimmigheid gekoppeld aan een feilloze techniek hadden zaterdag het verschil kunnen maken. Het zal een zekere basisplaats tegen Roda tot gevolg hebben. Dat verwacht ik tenminste wel.
Maar meer nog van het haperende Ajax, schrok ik van de reacties van vele Ajaxfans. Door termen als “zie je wel, met Marco wordt het niks”, “ik heb nooit vertrouwen in Van Basten gehad” en Marco moet moven”, moest ik helaas vaststellen dat zelfs een grote Ajacied als hij bij een groot deel van het Ajaxvolk weinig tot geen krediet blijkt te hebben. Zelfs voor Marco staat de pek en veren al op het vuur, zoals voor zowat elke trainer in de afgelopen tien jaar. Maar we waren met onze valse start wél in goed gezelschap, want ook AC Milan, Barcelona en zelfs Real Madrid gingen in hun eerste wedstrijd van het seizoen onderuit. Milan zelfs thuis. Helaas levert dat geen troostpunten op, maar opvallend is het wel.
Door de interlands duurt het bovendien nog een eeuwigheid, tot we de gelegenheid krijgen tot eerherstel. Maar dat geeft ons mooi de tijd om eens goed na te denken hoe we dit seizoen samen verder willen. Gaan we meteen weer lopen muiten, of zetten we met zijn allen de schouders eronder en vormen we naar buiten toe een moeilijk te kloppen eenheid, waar ook de ploeg beter van gaat voetballen? Kritisch moeten we zeker blijven, maar daarbij mogen we nooit de realiteit uit het oog verliezen. Die is dat een ploeg door de reuk van pek en veren voor hun nieuwe coach niet beter gaat combineren. Bovendien, als een bescheiden Ajacied als ondergetekende zich al wat vrolijker door de dag fluit als het met Ajax lekker gaat, dan kan je nagaan wat dat voor het doodzieke Ajaxinstituut Bobby Haarms nog zou kunnen betekenen.
Ron Schiltmans