Je hebt allemaal wel eens van die fases, dat je het even niet meer ziet zitten. Dat je denkt ‘ze bekijken het allemaal maar.’ Zeker als Fred Rutten net is langs geweest. Dat was bij PSV al geen fuifnummer, maar nu bij Vitesse zou je helemáál depressief van hem worden, vooral in de ArenA. Ik heb dat momenteel totaal niet. Ben druk met de dingen van alledag ja, dat wel. En daarom komt voetbal (lees: Ajax) op een plannetje lager dan ik normaal gewend ben. In gedachte zie ik je herkennend knikken. Of afkeurend met het hoofd schudden, dat kan ook. Dat is misschien wel afhankelijk van je leeftijd.In februari van dit jaar leek het me een swingend idee, om weer eens Eredivisie Live te nemen. Ik had toen even tijd zat. En aangezien ik weliswaar een fanatieke, maar tevens uitermate luie Ajacied ben, bekijk ik mijn Ajax bij voorkeur vanaf de bank. Hoef ik na de wedstrijd niet terug te rijden. Eigenlijk zoals Frank de Boer en Dennis Bergkamp, alleen kijk ik er wat minder somber bij, ongeacht de stand. Maar ik rapporteer dan ook niet aan Johan Cruijff, moet ik heel eerlijk bekennen. Nóg niet, zeg ik erbij. Ik ken namelijk mensen die met hem golfen, en sta op het punt het nummer van zijn iPod te bemachtigen. is een kwestie van dagen.
Mij lijkt het dan leuk, om ineens voor zijn poort in Barcelona te staan en hem uit zijn lit-jumeau te bellen, als ze die niet ook gejat hebben. Natuurlijk wél op het moment dat ik weet dat hij thuis is, anders is er niks aan. Vraag dat maar aan Babel. Ik zou Johan de nieuwste iPhone gratis aanbieden en meteen even wifi bij hem aanleggen. Ik ben er dan tóch. Als WPA2-beveiligingssleutel kies ik voor huize Cruijff ‘Campéon_2013′, want dat is logisch. Op die smartphone kan hij namelijk op een groter scherm zien, hoe we met Ajax alweer volledig op schema liggen. De achterstand van tien punten op FC Twente is inmiddels riant te noemen.
Het moge duidelijk zijn dat we bij Ajax het liefst zolang mogelijk achter de feiten aanlopen. Anders kunnen we het niet meer, kampioen worden. Wij vinden het nou juist lekker, om vanuit schier onmogelijke positie alsnog die schaal te pakken. Als niemand ook nog maar enige rekening met ons houdt. We rommelen tot februari nog wat aan, om vervolgens aan een heroïsche inhaalrace te beginnen. Hebben wij goede ervaring mee. Vinden wij leuk om te doen.
Sinds februari van dit jaar, sinds ik weer Eredivisie Live heb, verloor Ajax geen enkele wedstrijd meer in de competitie. Afgelopen zaterdag wist ik ’s middags nog niet, of ik ’s avonds weer tijd zou hebben om de thuispot tegen Vitesse te kijken. Dat begon structureel te worden, en ik deed op dat moment wat ik voor het enige juiste hield, als spaarzame huisvader: ik vroeg bij Ziggo beëindiging van mijn abonnement aan. Ik had nog wel een uurtje over, om door hun doolhof van oneindige keuzemenu’s te dwalen.
Mijn opzegging dreunde na tot in de ArenA. Alderweireld, Denswil, Poulsen, Sana en noem ze allemaal maar op, ze waren er met het koppie niet echt bij. Net als ik, want 90 minuten Eredivisie-Ajax is voor mij dit seizoen vaak minimaal 80 te lang. Voor de mannen van Frank de Boer soms ook. In het stadion zou ik dan op een pilletje en met ontbloot bovenlijf misschien óók die volle anderhalf uur, met mijn rug naar het veld hossend hetzelfde liedje schreeuwen, ongeacht de kansloze achterstand. Maar in je eigen warme huiskamer kan je er tijdens zo’n wedstrijd gewoon andere dingen naast doen. Dan vliegt de tijd.
Aan al die Ajacieden, die nog steeds wél alle dagen Ajax dromen, wil ik mijn nederige excuses aanbieden, voor mijn tijdelijk tanende interesse. Ik hoop dat, wanneer ik in het voorjaar weer volledig bij de les ben, men mij deze donkere dagen niet kwalijk zal nemen. Dat ik dan nog steeds welkom ben in de ArenA. Om David Endt maak ik mij wat dat betreft geen zorgen. Daarvoor begrijpen we elkaar te goed. En dat perschef Brinkhuis niet meer terugmailt begrijp ik ook. Het zijn drukke tijden voor Ajax, en dan zit je niet op gratis tips te wachten, die Ajax.nl leuker voor het trouwe publiek én de redacteuren zouden maken. Dat kan altijd nog. Snap ik wel.
Van Ryan Babel weet ik sinds die inbraak dat zijn deur sowieso op een kiertje staat, en aanvoerder Siem de Jong is er de man niet naar om boos te blijven. Alles komt goed, dat weet je. Laten we daarom ergens medio april afspreken in bijvoorbeeld Eindhoven, om de laatste puntjes op de i te zetten, en uitgerekend dáár de koppositie weer in te nemen. Dan worden we gelukkig nog net niet kampioen tegen Marco’s Heerenveen, maar thuis tegen Willem II. Die zijn dan met hun hoofd tóch alweer op weg naar de Jupiler League. Zeg maar alvast, waar ik ook dit seizoen weer voor zo’n droomscenario kan tekenen. Doe ik met liefde en plezier.
Ron Schiltmans