Ooit moest het er van komen en inmiddels is het zover. Ik ben het oneens met Johan Cruijff. Omdat ik weet dat er een bepaald groepje lezers nu recht gaat zitten, zal ik het ook maar meteen afzwakken. Het gaat om een detail. Een kleinigheidje. In tegenstelling tot Cruijff ben ik absoluut niet blij met de deelname van Jong Ajax aan de Jupiler League. Waarom? Danny Hoesen speelde de afgelopen twee speelronden precies 22 minuten. Lucas Andersen zelfs nul. Anders dan in de beloftencompetitie, mogen talenten in één speelronde niet met Jong Ajax én met het eerste elftal meedoen. En dus worden Hoesen en Andersen, als potentiële invallers voor Ajax 1, op vrijdagavond buiten de basis gehouden bij Jong Ajax. Dat lijkt me niet in het belang van deze spelers. Ergens in Zeist heeft weer iemand met een bezopen hoofd wat onbegrijpelijke regels zitten bedenken. Want wat is er op tegen om op vrijdagavond bijvoorbeeld één helft bij Jong Ajax mee te ballen, om vervolgens fit genoeg te zijn om minimaal een helft op zondag bij het eerste in te vallen? Lijkt mij voor Andersen leerzamer dan in één weekend 180 minuten op de bank naar zijn gekleurde schoenen te gaan zitten staren.
Ook Danny Hoesen is zichzelf niet. Die mocht tegen het strompelende Feyenoord dus 22 minuten meedoen, maar moest in die korte tijd de energie van twee wedstrijden kwijt. Hij wilde zich zo ontzettend graag laten zien. En dus sprongen de ballen van zijn voet, hoewel dat ook aan die afgrijselijk gele kicksen kan hebben gelegen. Genoemde spelers zijn er naar mijn mening niet bij gebaat, om op die manier nauwelijks aan spelen toe te komen. Voor iedereen binnen Jong Ajax die nog niet in aanmerking komt voor het eerste, is de Jupiler League natuurlijk wél een goede competitie met meer weerstand. Alleen voor de grootste talenten, die tussen Jong en Ajax 1 in zitten dus niet.
Maar als we ergens heel dringend behoefte aan hebben bij Ajax 1, dan is het juist aan nieuwe spelers met ervaring, wedstrijdritme én conditie. Het moge name duidelijk zijn dat we de komende weken in zwaar weer gaan raken. Tegen een laagvlieger als Feyenoord bleef het in de tweede helft nog onbestraft, maar Heerenveen gaat ons vrijdag al heel erg duidelijk maken hoezeer we de motor van Ajax missen. Siem de Jong is in mijn ogen al jaren de belangrijkste speler in Amsterdam. Zelfs Van der Gijp vond dat maandagavond, tussen twee lachsalvo’s door. Als bij VI een goede voetballer ter sprake komt, gaat René altijd wat zachter praten. Dan kan het ineens wél met respect.
Behalve van frivole spelers, die een balletje buitenkant voet durven geven, hou ik van voetballers die niet zeuren, maar voorop gaan in de strijd. Die wat afdwingen bij de tegenstander. Siem blijkt in Alkmaar op één long de wedstrijd tegen AZ gespeeld te hebben. Een pijnstiller was genoeg om dat vreemde gevoel aan die andere long te doen vergeten. Hiermee heeft hij zich wat mij betreft definitief een heldenstatus aangemeten. En hoe langer het duurt voordat we hem terugzien als aanvoerder, hoe heldhaftiger de verhalen zullen worden. Nu kennen we het epos van de klaplong tegen AZ.
Over een paar weken menen we met zekerheid dat hij op de ochtend van die wedstrijd, bij een EHBO-post waar hij toevallig langs liep, nog een liter bloed heeft gegeven. Weer een maand later blijkt hij op de ochtend na de wedstrijd tegen AZ met vier man bij de start van een halve marathon tegengehouden te zijn. Zo gaat dat, met helden. En terecht.
Dat hij er minimaal zes weken uit ligt is een klap voor de Jong. Siem speelt het liefst twee wedstrijden per weekend in het Ajaxshirt en is zelden of nooit geblesseerd. Hij is net als wij blij dat hij nog een jaar kan blijven. Op voetbalpleinen willen jongetjes daarom Siem de Jong zijn, de speler die hen de afgelopen jaren mede Ajaxfan maakte. Wie over 20 of 30 jaar nog eens mijmert over De Jong, ziet de derde ster en de drie of misschien wel vier kampioenschappen op rij. Daarmee is hij onlosmakelijk verbonden.
Ik verwacht daarom over een week of twee à drie, zo halverwege zijn herstelperiode, een meer dan verdiend eerbetoon in een volle ArenA. Een hart onder zijn riem. Met een doek in dezelfde afmetingen als dat voor Frank de Boer, afgelopen zondag. Een eerbetoon aan de onvervangbare longen van Ajax, ondersteund met een staande ovatie. Klappen voor De Jong. Opdat hij nog wat sneller herstelt, en we weer spoedig kunnen genieten van zijn leiderschap, diepgang en beslissende doelpunten voor Ajax. Heel veel beterschap, Siem!
Ron Schiltmans