Wij dromen wat af, in onze dagelijkse voetbalbeleving. Omdat de werkelijkheid vaak niet mooi genoeg is, of gewoon omdat het kan. Zo droomde ik vorige week dat Ajax op vrijdagavond in Heerenveen aantrad met roze voetbalkousen. Echt waar. Ik hoef daar niks voor te doen. Die dingen overkomen mij gewoon, in mijn slaap. Ik heb liggen woelen en zweten. Minimaal één helft heb ik er tegen gevochten. Daarna liet ik het los.En wat een geweldige droom werd het. Ineens wilde ik het óók! Ik wilde roze kousen én roze schoenen. Ik wilde dingen in en met mijn haar doen. Had ineens behoefte om in een goed gesprek tijdens een manicuurtje over de onzin van voetbal te beppen. Wilde zittend plassen, en niet langer begrijpen wat buitenspel is. De hele dag over je gevoelens praten, zoals mannen dat in ontelbare soapseries heel realistisch doen. Ik had zin om de sanitaire voorzieningen bij RKC creatief te veranderen. Die koude onpersoonlijke zeikmuur die ze daar hebben omtoveren in warm roze gebloemd betegelde toiletgroepjes, met lekkere luchten. Geurkaarsen in de kleedkamer. Dat is vreemd wakker worden, dat moet u van me aannemen.
Die roze kousen hadden zomaar werkelijkheid kunnen zijn. Adidas is een goed betalende sponsor, zo hoor ik steeds. Ik moet daarom sowieso al jaren niet meer zeuren over strepen of zwarte uittenues, dus dat doen we zo min mogelijk. Daar werk ik aan, echt. En mochten we ooit werkelijk het slachtoffer worden van een frivool Duits weddenschapje bij onze sportkledingfabrikant (‘Deze kleur zullen ze doch niet óók akzeptieren, oder?’), dan zullen we dat roze als mannen dragen. Want ze betalen zo goed. En geld vergoedt alles, toch? Passen wij graag ons mooie tenue voor aan. Nee, doe maar weer strepen hoor, geen enkel probleem. Roze? Nou goed dan. Doen wij tijdens de uitwedstrijden gewoon af en toe de ogen dicht. Daar trainen we al op.
Wat me bij die droom zo verontrustte, was het feit dat het allemaal zo normaal en realistisch leek. De Ajacieden ontmoetten hun in stoer blauw-wit uitgedoste Heerenveense tegenstanders in de catacomben niet verontschuldigend lachend. Geen schaamrood op de kaken, omdat zij die rare roze kleur zelf ook niet helemaal begrepen. De Friezen hadden er wat meer moeite mee. Die hebben tot de 0-2 vol ongeloof naar het gras lopen staren. Roze kousen, dat ben wat! Daarna werden de mouwen opgestroopt, werd gelukkig geen enkele Ajaxspeler door de zuurstokken gespeeld, maar wél een verdiend punt binnengehaald. De Heerenveensupporters verlieten verward de tribunes en verdwenen zwijgend in het Friese donker. Die moesten thuis aan moeder de vrouw uit gaan leggen dat ze naar volwassen voetballers in roze kousen hadden staan loeren. It kin gewoan net.
Ik vrees daarom nu al de week vóór 2 maart. Die zondag staat Feyenoord – Ajax namelijk op het rooster. Niet vanwege de wedstrijd, want die gaat Ajax in De Kuip meestal goed af, ongeacht onze outfit. Om daar een overwinning te verwachten heb je geen roze bril nodig. Nee, die vrees is vanwege het feit dat het ook kleurtechnisch in De Kuip allemaal zal moeten kloppen. Dat ik in die week droom dat Ajax op een grote roze wolk richting Rotterdam-Zuid vertrekt. Omdat we dan allang weer aan kop gaan natuurlijk, maar vooral omdat we dan, vanwege Feyenoord’s zwarte broek, naast de roze kousen ook de roze Ajaxbroek zouden kunnen introduceren.
Op dit moment denk ik nog heel naïef, dat een witte broek en witte kousen in Rotterdam meer indruk zouden maken dan volledig roze, maar daar zullen mijn dromen in die week maling aan hebben. Dan droom ik waarschijnlijk ook nog dat er in die nieuwe voedselbox een handig make-up setje zit, als we toch bezig zijn. Met watervaste oogschaduw voor de zwetende Ajacied. Droom ik dat Vermeer huilend gewisseld wordt, vanwege een afgebroken pinknageltje. Onder oorverdovend gejoel van het losgeslagen Rotterdamse arbeidersvolk. Ik overweeg in die week daarom wakker te blijven.
Maar dromen kunnen altijd nog erger. Toen ik mijn roze nachtmerrie zondag mistroostig deelde op Twitter, ging iemand daar qua drama moeiteloos overheen. Hij dagdroomde vorige week dat in Heerenveen aan de aftrap alleen Ajax’ keeper en rechtsback Nederlander waren. Voor de rest een Belg, een Fin, een IJslander, een halve Spanjaard en een berg Denen. Stel je voor. Dáár zouden ze bij Ajax nou wél wakker van liggen. Dat weet ik zeker.
Ron Schiltmans