Achteraf was het misschien niet zo slim. Als je op de wedstrijddag schrijft dat Ajax PSV pakt, dan speel je bewust met vuur. We wonnen immers de laatste tien jaar slechts één keer in de ArenA. Maar een échte Ajacied neemt nou eenmaal graag risico en dus ging ik er voor. Als de laatste overgebleven soldaat die, schietend richting de vijand, een zekere dood tegemoet rent. De treurige rest is bekend. Opvallend was hoe goed PSV-supporters de Ajax fansites wisten te vinden. In no time hadden honderden Eindhovenaren mijn plagende stukje ontdekt en bevestigden in mijn mailbox en weblog wat ik al jaren weet: Niet alleen PSV zou met zijn Duitse spelopvatting naadloos in de Bundesliga passen, ook zijn supportersschare zou qua gevoel voor humor geruisloos bij onze vriendelijke Oosterburen kunnen integreren. Daar hebben ze duidelijk geen inburgeringscursus voor nodig. De hilarische e-mails varieerden van licht prikkelend tot net niet bedreigend. En daar wou ik het bij laten, want voor je het weet maakt de buurtpsychiater in Eindhoven en omgeving wéér overuren.
Ik mag dan af en toe dat vrolijke polonaisevolkje graag een beetje kietelen, het moge duidelijk zijn dat we wéér kansloos waren. Tegen zoveel dodelijke zakelijkheid kunnen wij niet op. Dat zit niet in ons bloed. Wat mij het meest frustreert is dat we tegen PSV al jaren niet meer enig niveau halen. In de thuiswedstrijden dan. We staan met knikkende knietjes op het veld en daar lijdt dan vervolgens als eerste de basistechniek onder. Simpele passjes over tien meter worden net zo moeilijk als penalties voor Seedorf. Bij elke verkrampte Ajacied springen de ballen van de voet en dan is er er allang geen sprake meer van gezonde spanning. Het schreeuwt bijna om een mental coach, hoewel zo’n type in de aanloop naar de thuiswedstrijden tegen de landskampioen waarschijnlijk zelf óók overspannen thuis zou zitten.De enige Ajacied waarbij de bal niet één keer van de voet sprong, was dat ventje, wat vóór de wedstrijd de bal oneindig hooghield. Ik dacht heel even dat het de kleinzoon van Samuel Kuffour was, maar mijn tv bleek iets te donker afgesteld.
Wie ook schreeuwde om geestelijke begeleiding was Edgar Davids. Zijn twee schandalige overtredingen binnen vijf minuten in de wedstrijd van woensdag, stonden symbool voor de onmacht, frustratie en verkramping van Ajax. Zelden zulke totaal overbodige aanslagen gezien. Hoewel aanslagen natuurlijk altijd overbodig zijn. Zo blij als we vorig seizoen waren dat hij tegen Feyenoord zijn rentree maakte, zo opgelucht waren we dat hij er deze keer níet bij was. Toch is het nog veel te vroeg om Edgar al af te schrijven. Afbouwen bij Barcelona kan altijd nog. Maar als de verrassend sterke Lindgren zo doorgaat, is een rol als invaller voor Davids zeker geen schande. Altijd makkelijk om zo’n vaatje buskruit achter de hand te hebben in wedstrijden waar we denken het op halve kracht te kunnen redden.
Wat verkramping doet met een Ajacied, toonde de arme Kennedy tegen het hulpeloze Feyenoord. In tegenstelling tot de rest van de Amsterdammers, zag hij op tegen de als pupillen verdedigende Rotterdammers en mikte elke corner en voorzet ruimschoots over het complete strijdgewoel. Hij deed heel even denken aan Mauro Rosales. Tscheu la Ling is zo ongeveer de laatste die níet mislukte op rechtsbuiten. Ook de voorzetten van Schippie waren 9 van de 10 keer te laag. Het is misschien ook wel de moeilijkste positie bij Ajax. Wellicht is het een idee om Leonardo eens te laten starten op die plek. Gewoon de back een beetje dollen en moe maken, om vervolgens het laatste half uur Dennis Rommedahl er nog minstens 10 keer ongenadig hard langs te laten flitsen.
Het moge duidelijk zijn dat er dit seizoen geen thrillerscenario komt zoals vorig jaar. Ajax is zo mogelijk nóg wisselvalliger dan toen en PSV lijkt onverstoorbaar in Richtung, sorry richting vierde kampioenschap op rij te koersen. Een Friese overwinning in Eindhoven en de volgende dag drie punten in Kerkrade zal uiteindelijk in werkelijkheid wel weer precies andersom aflopen. Zoals zo vaak. Als het zaterdag niet loopt zal PSV niet schromen om thuis opnieuw zakelijk naar een overwinning te counteren. Het is een gave die in de clubcultuur is ingebakken en die hopelijk in de Uefacup nog voor verrassingen gaat zorgen. In Europa gun ik ze namelijk altijd alle succes.
Tenslotte mag wat mij betreft zo snel mogelijk officieel bekend gemaakt worden dat Marco van Basten de nieuwe Ajaxcoach wordt. Zodat de spelers weten waar ze aan toe zijn. Zodat die enkele twijfelaar alsnog zijn contract kan verlengen, in de wetenschap volgend seizoen met Van Basten te mogen werken. Ik ben er nog steeds van overtuigd dat Marco de ideale coach is voor dit Ajax. Al was het alleen maar door de onoverwinnelijkheid die hij uitstraalt. Het vertrouwen in zijn team. Onoverwinnelijkheid die zal afstralen op de spelergroep en de rest van de club. Vanaf volgend seizoen daarom geen verkrampte Ajacieden meer in de ArenA. Alleen nog winnaars. Eindelijk!
Ron Schiltmans