Het is mijn eigen schuld. Zelf gedaan. Kan het niet meer terugdraaien. Wil het ook niet trouwens. Nu dus gewoon op de blaren zitten. Twee weken geleden noemde ik PSV kansloos om ooit de internationale status van Ajax te bereiken. Dat kwam hard aan in Eindhoven en omgeving. En terecht. Als dank mag ik waarschijnlijk tot in lengte van dagen de meest vriendelijke hatemails verwachten na elk puntverlies van Ajax. Totdat PSV alsnog die status bereikt. Dat is nog best lang, vrees ik. Ook al was PSV in eigen land nog nooit zo populair als nu.
Ondertussen ben ik gewoon stinkend jaloers op het gemak waarmee de Eindhovenaren de punten binnenhalen. Van mij had Ajax zondag ook wel sneaky van Twente mogen winnen. Alleen deze keer dan. Thuis niet winnen is een ramp, tegen welke tegenstander dan ook. Toch heeft de wedstrijd van zondag mij mijn lichte staat van opwinding niet kunnen ontnemen. Sinterklaas is weer in het land en de Slalom Piet wil naar Ajax!
Zondag leek het er even op dat Mauro Rosales eindelijk naar de tribune was verbannen vanwege chronisch falen. Ik dacht dat Ten Cate eindelijk doorhad dat deze kleine Argentijn Ajax onwaardig is, maar het bleek slechts om een griepje te gaan. Ik kon me bovendien moeilijk voorstellen dat Rosales weg wil, want er is geen enkele club die een speler neemt die 9 van de 10 voorzetten haarscherp op de reclameborden mikt. Het zou mij echter niet verbazen als hij binnenkort tóch gaat. Maar dan ver weg. Naar Argentinië of zo, waar ze hem misschien nog wél goed in herinnering hebben en waar hij wellicht ook beter rendeert.
Ook Maduro zou wel eens de meeste speelminuten bij Ajax gehad kunnen hebben. Het smoesje van 3 jaar achter elkaar geen rust gaat niet meer op. Hedwiges gaat het bij Ajax niet redden en dat spijt me zeer. Het zag er 2 jaar geleden zo veelbelovend uit. Meesterlijk op het WK onder 20. “Een nieuwe Rijkaard”, dacht ik toen. Maar hij is te traag voor het middenveld en niet meedogenloos genoeg voor de verdediging. In die zin dan tóch een nieuwe Rijkaard, alleen rendeerde Frank bijna overal wél waar hij werd neergezet.
Ajax heeft inmiddels meer probleemgevallen. Perez brengt te weinig, Roger zien we zelden of nooit in de opstelling, Mitea kan nog geen hele wedstrijd, Grygera gaat weg, Rosenberg leek weg te willen, maar beweert nu dat Zweedse journalisten de Zweed niet goed hebben geciteerd. Babel is nog steeds niet fit en Huntelaar? Huntelaar is de dupe van bovengenoemde probleemgevallen. Wordt zelden of nooit in stelling gebracht en kán dus gewoon niet scoren. Zo langzamerhand komt alles weer op de smalle schouders van Wesley Sneijder terecht en kunnen we dus wachten op een nieuwe blessure van de kleine gigant.
Is er dan een crisis bij Ajax? Nee hoor, zeker niet. Eén punt in 2 thuiswedstrijden is een klein drama, maar zo vroeg in het seizoen nog niet funest. Bovendien is men de laatste jaren wel wat gewend in de ArenA. De vorige trainer heeft voldoende eelt op het incasseringsvermogen doen groeien. Het wordt een ander verhaal als er in Praag wordt verloren en aanstaande zondag in Rotterdam Het Kasteel niet wordt veroverd. Dán pas is er paniek in de tent.
De technische staf heeft inmiddels van hogerhand zwart op wit dat het heilige 4-3-3, of beter nog 3-4-3 zo heilig niet meer is. Ten Cate mag dan in de media wel roepen dat er elders in Nederland een cultuuromslag gaande is voor wat betreft wedstrijdbenadering, maar ondertussen krijgt hij van zijn baas een vrijbrief om net als PSV te gaan voetballen. En dat terwijl TD Martin van Geel bij Studio Voetbal, zonder met zijn ogen te knipperen meldt dat er regelmatig contact is met Johan Cruijff, Mister 3-4-3 himself. Vind ik raar. Waar hebben jullie het dan over, zou ik willen weten. Waarschijnlijk alleen over het weer in Barcelona. Of misschien wel en hopelijk ook over Kanu.
Nwankwo Kanu debuteerde op 20 februari 1994 voor Ajax en ik vond hem maar een rare slungel. Een lang dun lijf en een grappig klein koppie. Maar wat een genot om deze Nigeriaan met zijn grote voeten een bal te zien beroeren! Kanu had alles wat je je maar kon wensen aan een Ajacied. Onverwachte wendingen, onnavolgbare passeerbewegingen en briljante doelpunten. Een speler waar je voor naar het stadion ging. Toch had hij niet vaak een basisplaats, want in de spits liep Patrick Kluivert en op rechts hadden we die andere uitstekende Nigeriaan Finidi George. Zijn tijd bij Ajax was met twee seizoenen voor mijn gevoel veel te kort, maar is achteraf misschien wel zijn levensredding geweest.
Hij volgde dezelfde onmogelijke weg als Bergkamp: naar Inter Milan! Een club waar volgens mij voor elke schaarbeweging een boete gegeven wordt. De wereld hield de adem in toen bekend werd wat bij Ajax nooit was ontdekt: Nwankwo had een hartstoornis. Hij was pas 20. Een grootse en lange carrière of überhaupt leven leek onmogelijk. Maar zijn rotsvaste geloof in God en daarmee blinde vertrouwen in zijn Amerikaanse chirurg Bruce Lyttle bracht hem 14 maanden na de diagnose alweer op het veld. Niet alleen de voetbalwereld slaakte een zucht van verlichting. Hij stichtte de Kanu Heart Foundation om wat terug te kunnen doen en redt daarmee jaarlijks vele Afrikaanse kinderlevens.
“Jij droomt wel erg veel”, lees ik soms. Dat klopt. Ik vind slapen namelijk heerlijk. Daar mag je me ‘s nachts voor wakker maken. Als je veel slaapt is de kans groot dat je veel droomt. Dat Kanu’s gerepareerde hart nog steeds voor Ajax klopt doet mij dagdromen over een mogelijke opwindende terugkeer. Hij is pas 30! Een fitte Ryan Babel op links en een gelouterde Nwankwo Kanu op rechts. Andersom mag van mij tijdens de wedstrijd zo vaak als ze leuk vinden. Zo vaak dat de tegenstander er tureluurs van wordt. In de spits mag ook, om Klaas Jan Huntelaar te ontlasten. Daar achter weer een échte Nummer 10: Wesley Sneijder. Lekker laten ballen zonder opdrachten.
Links naast Sneijder dan Jan Vertonghen en/of Urbi Emanuelson. Urbi eigenlijk liever als back, want hij kan zo heerlijk opkomen, ook door het midden. Rechts op het middenveld Gabri, daar vlak achter John Heitinga. In het centrum achterin Thomas Vermaelen met Jaap Stam. In het doel de opvolger bij Oranje van Van der Sar: Maarten Stekelenburg. Met wat kleine omzettingen wijkt dit elftal niet eens zo heel veel af van het huidige team. Maar dit is 4-3-3, of met een doorschuivende Emanuelson 3-4-3. Dát is Ajax. Een nieuw dreamteam ligt binnen handbereik. Er ontbreekt nog één speler.
Kanu naar Ajax. Bewust geschreven zonder vraagteken, omdat ik zeker weet dat Van Geel slim genoeg is om geen tweede gevalletje “Arveladze” te willen. Ook Shota wilde graag weer naar Amsterdam. Martin, haal Nwankwo Kanu daarom maar snel naar Ajax. Naar de grond waar hij zo naar terugverlangt. De grond van zijn hart.
Ron Schiltmans