Vroeger was zeker niet alles beter. Ik ben de laatste die je dat wijs zou willen maken. Er is bijvoorbeeld een tijd geweest dat voetbalvelden in stadions nog niet verwarmd werden. Als het vroor, dan kraakte het ook. Het gras vooral. Profs trokken dan hun loopschoenen aan. De bekende witte gympies zonder noppen. Hilarisch waren vaak de wedstrijden die droog begonnen, maar waar het tijdens het duel begon te sneeuwen. Spitsuur langs de lijn bij Sjakie Wolfs. De loopschoenen werden snel omgeruild voor de échte voetbalschoenen met noppen. Je gelooft het misschien als jonge lezer niet, maar die schoenen waren allemaal zwart. Tegenwoordig kom je die kleur soms ook nog wel eens tegen. Het was de tijd dat je je nog de hele maand december verheugde op het jaaroverzicht van Studio Sport. Vaak boordevol hoogtepunten van Ajax. Toen wel. De memorabele vrieswedstrijden herkende je in dat jaaroverzicht dus meteen aan die witte schoenen. De glijpartijen, een brutaal sneeuwballetje vanaf de tribune. Blauwe plekken van de koude grond. Snoeiharde afstandschoten op de kleumende handen van diepgevroren keepers. Inderdaad: ijspegels.
De bevroren velden zijn allang verleden tijd, maar de lichtgekleurde schoenen zijn helaas teruggekomen. Het lijkt onmogelijk om die ooit nog uit te roeien. Ik associeer witte schoenen tot op de dag van vandaag met ijskoude winterwedstrijden. Omdat het niet anders kon trok je ze aan. Maar het was geen gezicht. En dat is het nog steeds niet. Bovendien kan ik me als ervaringsdeskundige herinneren dat het negatieve gevolgen voor je balbehandeling had. Als linksbenige virtuoos vond ik het mooi om dribbelend over de bal heen te kijken. Een halfhoge pass nam je op volle snelheid vanuit je ooghoek met je buitenkantje aan. Dat was toen heel gewoon. Het contrast van een witte bal op een zwarte schoen zorgde er voor dat je tijdens de aanname al kon kijken waar op het veld de voortzetting lag. Dat lukte me op gymschoenen gelijk een stuk minder. Dan moest ik echt naar de bal kijken om hem niet elke keer een metertje weg te laten stuiteren. En dat kwam echt niet door het soms beslagen brilletje. Er was gewoon te weinig contrast voor ooghoekaanname. Het wordt op elk willekeurig Nederlands voetbalveld door legio doorsnee voetballers op modieus wit zo vaak voorgedaan als je maar wilt. Technisch is onze Eredivisie een drama.
Helaas loopt ook mijn favoriete Ajacied inmiddels op dat afgrijselijk schoeisel. Ook bij hem springen de ballen van de voet. Maar dat ligt helaas niet alleen aan de kleur van zijn kicksen. Siem de Jong staat onder hoogspanning. Althans die indruk heb ik. Hij heeft er voor gekozen om ondanks alles nog steeds voor zijn kans te gaan bij Ajax. Die kreeg hij zondag tegen AZ op een samengeraapt middenveld. Maar ik vind het stuitend en eigenlijk ronduit schandalig om te zien en vooral te horen hoe weinig krediet een echte Ajacied als De Jong bij de aanhang inmiddels heeft. Het lijkt onmogelijk om nog iets goed te doen. Siem was zondag als nummer 10 de beste verdedigende middenvelder van Ajax en dat is niet de bedoeling. Hij werkt zich een slag in de rondte, zo graag wil hij slagen bij Ajax. Maar op elke pass voorwaarts ligt de zware druk van de morrende meute. Ik voel een zelfde scenario opdoemen als destijds met Nordin Boukhari. Een technische linkspoot waarvoor ik dus automatisch een zwak had. Hij werd helaas weggepest uit de ArenA, terwijl we zelden of nooit verloren met hem in het team. Kijk, voor sympathieke en simpele spelers als Kennedy en Rommedahl wordt het niet meer beter bij Ajax. Die zijn te oud om ineens last van functionele techniek te krijgen. Onmogelijk. Te vaak doet voetbal kijken pijn aan de ogen, de laatste jaren. Dat is echt niet meer alleen in Eindhoven.
Ik kan het helaas steeds minder met voorbeelden staven, maar Siem de Jong heeft alles in zich om een meer dan waardige Ajacied te worden. Vertrouwen van de coach en krediet van de aanhang is daarbij essentieel. Maar als Pantelic ontbreekt en Martin Jol vervolgens roept dat Suárez in de spits baat heeft bij een Siem de Jong achter zich, moet hij hem in Breda wél opstellen. Inmiddels hebben we voor de nummer 10 positie ongeveer 25 varianten. Aissati, Sulejmani, Eriksen en Emanuelson stonden er al eens, aankoop Lodeiro wordt de volgende poging. In zijn balbehandeling een type Van der Vaart, dus ook mijn verwachtingen zijn hooggespannen. Er lijkt daarmee onmogelijk nog een rol voor De Jong weggelegd bij Ajax. Martin Jol heeft duidelijk de voorkeur voor een lichtvoetig paradepaardje. Eentje die bij balverlies sjokkend vanuit de verte kijkt hoe het middenveld overlopen wordt. Morgen (donderdag) wordt Siem 21 jaar. Ik wens hem voor zijn verjaardag een verlossend telefoontje vanuit bijvoorbeeld Enschede. Daar is een bijna 36-jarige middenvelder zo langzamerhand wel aan vervanging toe. Verdedigen kan Siem al. En van een hereniging met de aanvallend zo sluwe Perez kan De Jong onmogelijk slechter worden.
Ron Schiltmans