Assainie Ron Schiltmans / 15 augustus 2012 Het is niet meer te doen, in augustus. Probeer deze maand maar eens een stukje te schrijven, met een langere houdbaarheid dan vier uur. Lukt je niet. Je hangt zwetend boven je toetsenbord, met vijf extra schermen open. Met daarop de belangrijkste voetbalsites, waar je je om de twee minuten op F5 een middelvingerhernia drukt, om te kijken of er nog transfernieuws is. Wie er nu wel of niet, of toch weer wel naar Ajax komt, of wie er ja dan nee de mooiste club van Nederland hoopt te verlaten.Sterker nog, terwijl u deze woorden leest, kan er weer wat veranderd zijn en de bedoeling is om dat hier dan ook real-time bij te houden. Druk dus regelmatig op die refreshende F5 om de laatste wijzigingen te laden, of lees hem over een half uur nog eens. Dan kan hier weer heel wat anders staan. Dat ik later niet moet horen dat u vijftig minuten naar een gedateerde column hebt zitten loeren. Dat spelers weg willen bij Ajax begrijp ik steeds beter. Er lijken daar in de kast echt allerlei financiële zaken te liggen, die het daglicht niet kunnen verdragen. Zo schijnt onze club bijvoorbeeld schandalig slecht te betalen. Wisten wij niet. Goed dat dat nu eindelijk naar buiten komt. De klokkenluider was Oussama Assaidi, vorige week in dit hoekje internet nog heel blij aangekondigd als Ajax’ nieuwe Tahamata. Het contract lag zo goed als klaar. De transfer was een kwestie van minuten en mijn F5-toets maakte overuren. Maar zo makkelijk ging dat niet en nu weten we waarom. Assaidi wilde van een voetbalbijstandsuitkering á 3,5 ton in Heerenveen, naar een salaris in Amsterdam met iets meer mogelijkheden. Begrijpelijk. Je komt niet huilend van geluk, desnoods kruipend vanuit Friesland naar Amsterdam, om in een volle Arena voor een habbekrats te ballen. Dat is zo gênant. We zagen het aan Tobias Sana. Die wilde graag naar Ajax, paste moeiteloos in een salarisschaal en ging in zijn eerste thuiswedstrijd ook meteen heel opzichtig zijn best doen. Blij dat hij dat historische shirt mag dragen. Maar de sympathieke Assaidi moet van die 350.000 Euro ook nog voor zijn moeder zorgen, en u ziet het zelf, als je dat bedrag in cijfers schrijft, zijn het écht heel weinig nullen. Bovendien hebben werkgevers ook een sociale functie. Dus dan zit je bij een warme club als Ajax wel goed, dacht de naïeve Oussama nog. Blijkt nu dat men in Amsterdam het gore lef had om Assaidi een schamele 1,1 miljoen Euro jaarsalaris te bieden. De arrogantie. Dat is maar één nul meer dan 3,5 ton! Daar spreekt totaal geen waardering uit. Een openlijke excuusbrief aan Assaidi lijkt me dan ook het minste wat Marc Overmars zou moeten overwegen, in plaats van achter vage Spanjaarden aanjagen, die voor geen goud in het koude Nederland willen voetballen. En hij moet Assaidi beloven, dat er 10.000 Euro bij zijn maandsalaris komt, na elke thuiswedstrijd waarin hij níet wordt uitgefloten. Dan kan het toch nog aardig oplopen, dachten wij zo. Assaidi komt wel, Assaidi komt niet. Van der Wiel gaat wel, maar misschien ook wel liever niet, zeker bij gebrek aan belangstelling. Anita gaat wel, dat heeft hij zelf gezegd. Maar eerst nog even praten met de trainer aldaar, of hij niet per ongeluk weer linksback moet spelen. Jan Vertonghen vertrok met pijn in het hart, zo zei hij. Gelukkig maakte hij zijn woorden meteen waar, en zat hij bij de eerste competitiewedstrijd alweer in Amsterdam op de tribune. Dat doet Jan niet voor ons. Hij wilde gewoon graag weer even naar Ajax, samen met Van der Vaart. En dat vinden wij oprecht prachtig. Ondertussen hopen we dat Ajax eindelijk wakker wordt en een keurig briefje naar Heerenveen stuurt, dat men aan de wensen van meneer Oussama volgaarne wil voldoen. En of het hem behaagt alsnog zijn onovertroffen voetbalkunsten in het Amsterdamse te komen vertonen. Dat leuke en volle stadion, die Champions League, een club op fietsafstand, die ideale springplank naar de buitenlandse top moet hij dan maar een jaartje op de koop toenemen. Wij zouden er met zijn allen een krantenwijkje bij kunnen nemen, om die extra 500.000 op te brengen, want Assaidi voelt pas vanaf 1,6 miljoen warmte en waardering. Volkomen terecht. Maar waarschijnlijk is hij te zeer gekwetst en gaat het niet door. Zal je zien dat hij net op dit moment, terwijl u deze laatste regels leest, die fooi van 1,1 miljoen alsnog schoorvoetend accepteert, om vervolgens het seizoen zwaar ondergewaardeerd en dus chagrijnig uit te zitten, op weg naar die buitenlandse toptransfer. Naar Fiorentina bijvoorbeeld, ik roep maar iets. Het kan nu elk moment gebeurd zijn. Wacht, ik druk nog eens op F5. Ron Schiltmans