Beste Frank, beste Siem,
Met deze brief wil ik mij, aan de vooravond van de belangrijke wedstrijd Ajax – VVV, tot jullie wenden. Wil ik jullie even apart nemen, om voor eens en voor altijd van iets af te zijn, wat mij al tijden aan jullie stoort. Vooral aan jou, Frank, maar dit seizoen dus ook aan Siem. En begrijp me goed, ik zeg dit alleen maar om jullie, en daarmee dus onze prachtige club te helpen. Noem het maar ‘in het belang van Ajax’, dat deden er meer de laatste jaren. Maar dat is het in mijn ogen dus ook. Je kent me.
Het moet nu echt eens ophouden, Frank. VVV staat zestiende, en komt met knikkende knietjes zaterdagavond naar Amsterdam. Dat weten wij en dat weten zij. Limburgers zijn leuk, maar ze schijten een vlaai als ze de rivieren over moeten. Is altijd al zo geweest en dat moet ook zeker zo blijven. Geert Wilders doet het inmiddels ook weer, en dat is goed zo. Is zelfs landsbelang.
Ga vrijdagmiddag op die persconferentie in vredesnaam niet uit zitten stralen, dat je het allemaal al weet. Bewaar die prachtige glimlach maar voor het derde achteloze doelpunt van je aanvoerder, zaterdagavond. Voor dat rollertje, dat tergend langzaam via binnenkant paal alsnog binnen rolt. Met wat hollende Limburgers erachteraan, wanhopige eindigend in het doelnet. En neem dat derde doelpunt voor kennisgeving aan. Een knipoog naar Hennie, een zacht stompje tegen de brede schouder van Dennis, dat moet genoeg zijn. Niet met zijn drieën in een onhandige groepsknuffel zes keer op en neer springen, omdat we gescoord hebben tegen een plaatselijke VVV, oké? Ben telkens bang dat de bril van Spijkerman eraan gaat.
Maar ga vooral niet tegen die vervelende pers een beetje onderuit gezakt, op de automatische piloot zitten bassen dat we VVV zeker niet mogen onderschatten. Spreek dat NIET uit! Dat is zo gênant. De spelers zien en horen dat óók. En wat doen jonge spelers als je zegt dat ze iets niet mogen? Inderdaad Frank, dan gaan ze het juist wél doen. Daarom zit half voetballend Nederland vol met plakplaatjes. Omdat die van mama eigenlijk niet mochten. Stiekem tóch gedaan, want een onafhankelijke voetballer doet wat hij wil. Gregory schijnt er in Parijs inmiddels al de diverse gezichten van Mirálem in te herkennen. Doodongelukkig daar, met al dat geld. Sulejmani híer blijkbaar ook. Zouden ze elkaar missen, denk je?
En ook jij Siem, hebt een belangrijke taak. Als trotse aanvoerder doe je inmiddels bijna alles goed, ook in het veld. Je gaat voorop in de strijd, maakt mooie en belangrijke doelpunten en staat altijd en overal de pers uiterst netjes te woord. Je bent de vriendelijkheid zelve, maar deze week even niet, Siem. Ook van jou wil ik niet horen dat we onze tegenstander heus wel serieus nemen. Doe het niet. Zeg het niet! Loop gewoon fronsend door, als er vanmiddag een microfoon onder je neus gehouden wordt. Kijk nors en zwijg. Doe afwezig, simuleer een focus. Voer de druk op. Dat is nodig, zeker tegen VVV.
Grijp vervolgens zaterdag vanaf 19:45 uur die lieve Limburgers meteen resoluut bij het strottenhoofd, om ze pas tegen theetijd weer los te laten. Anders moet ik daar weer wat van komen zeggen, en ik kan natuurlijk niet overal tegelijk zijn hè. Ze hebben me bij Ajax Life namelijk gevraagd, of ik in de rust drie keer zou willen schieten op Aegon, nu het nog kan. Maar ik zie liever schieten op VVV, Siem.
Doe mij een plezier en maak er meteen drie vóór rust. En beloof er met de groep, met weergaloos Ajax-spel, ook nog eens drie daarna. Dan leg je tenminste niet alle druk bij mij, om in de pauze onze voetbalavond alsnog te redden. Bovendien is de kans groot dat het er bij mijn eerste schot al inschiet, gezien mijn huidige fysieke gesteldheid. Ze kunnen me de rug op, al dagen. En dat is inmiddels daar dan ook pijnlijk voelbaar.
Nee, Siem en Frank, ik laat keihard inschieten liever over aan fitte Ajacieden. Dan heb ik ook een keer een relaxte avond. Heb hopelijk een volle en enthousiaste ArenA achter me, maar ik verwacht van wel. Ik reken op jullie. Allebei.
Ron Schiltmans