Hoe parkeer je een iets te dikke Audi bij de Sociale Dienst? Recht voor de deur, of toch liever onopvallend om de hoek? Maak je een nonchalant praatje in de rij voor het loket, of voer je een nep mobiel telefoongesprek met je vrouw, zodat je niet hóeft te praten? Laat je een paar dagen je baard staan, zodat je er wat werklozer uitziet? Neem je je golfclubs mee naar binnen, omdat je bang bent dat ze anders van je achterbank gejat worden, of besef je net op tijd dat dat ongepast is? Ik vraag het me hardop af, nu de Bende van Jaakke keihard heeft toegeslagen. Als een koekoeksjong, wat achterwaarts het andere ei uit het vreemde nest duwt, zo verwijderde hockeyhooligan John Jaakke zondag Maarten Fontein. Wapperend met Het Rapport. Ik begrijp die vier weken vakantie van Jeroen Slop steeds beter. De financieel directeur zag hoe de guillotine langzaam werd binnengereden en wist wat er ging gebeuren. Jeroen kan waarschijnlijk niet tegen geweld en besloot om zó lang naar de zon te gaan, totdat de bloedsporen zijn opgedroogd. Groot gelijk. De stropdassen worden momenteel etnisch gezuiverd in de ArenA en dan kan je maar beter even uit de buurt blijven.
De overlevingsdrang van Fontein was overigens bijzonder aandoenlijk. Het op een tactisch gekozen moment naar buiten brengen van het nieuws over het Aegon-contract leek slim. Maar als het echt waar is dat de eigenlijke initiator Jeroen Slop was, dan is diens vakantie nóg beter te begrijpen. Die wil echt nooit meer wat met Fontein te maken hebben. Vervolgens maakte de gewezen directeur het nieuwe miljoenencontract met de Duitse kledingsponsor AdiJas al bekend, voordat het überhaupt getekend was. Ik hoop al dagen stilletjes dat die Duitsers hierover zo link zijn, dat ze de hele deal alsnog afblazen. Ook na bijna tien jaar krijg ik nog steeds spontaan wurgneigingen van die lelijke drie strepen op het uit-shirt. Dat past bij saaie, zakelijke clubs als Madrid, Bayern en Milan, maar toch niet bij het ooit zo avontuurlijke Ajax? Nu niet, nooit niet. Ben ik nou écht de enige die dat snapt? Gezien het enthousiasme over de naderende 100 miljoen, zal het contract er uiteindelijk wel komen en zitten we dus nog eens een eeuwige tien jaar aan die streepjescode vast. Mijn hoop is daarom volledig op Johan Cruijff gericht, die misschien zou kunnen vragen of het ook een streepje minder kan? Gewoon vanwege de nostalgie.
Maart wordt sowieso weer een gedenkwaardige maand. Ook dit jaar is de schrik bij onze vrienden uit Eindhoven alweer in de benen geslagen, maar deze keer lijkt zelfs keeper Gomes mee te willen doen. Als deze vriendelijke Braziliaan nu plotseling tóch slechts twee armen blijkt te hebben, dan blijft er maar een middelmatig café-elftal over. Wat overigens niet garandeert dat Ajax er zondag ‘even’ gaat winnen, want clubs in een dip krijgen dit seizoen steevast Ajax op bezoek om zich weer helemaal gezond te voetballen. Dus de Eindhovense dip zou dit jaar ook slechts een dipje kunnen worden. Ajax komt te vroeg. Zeker nu we weten dat Adrie volgend seizoen hulpkoster wordt in de PSV-parochie. Die zou ik aanstaande zondag vóór de wedstrijd nog wel even de biecht af willen nemen, om te vragen of hij deze week niet héél even heeft overwogen om Stekelenburg rust te gunnen om die grote handschoenen aan Leonardo te kunnen geven. Alles wat Koster zondag doet zal met argusogen worden bekeken, want vlak vóór de topper rondkomen met je tegenstander is op zijn minst verdacht. En dan meer verdacht van PSV dan van Adrie zelf. Natuurlijk twijfel ik er niet over dat Adrie graag van PSV wint.
Zo is er dus volop leven deze maand in en rond de ArenA, zoals we al jaren gewend zijn. Vallen de bobo’s moddergooiend over elkaar heen, tot er uiteindelijk niet eentje meer overeind zal staan. Vragen de spelers zich al af met wie en waar ze volgend seizoen het mooiste beroep van de wereld uit zullen oefenen. Roept de vorige voorzitter Michael van Praag dat Fontein wat hem betreft helemaal niet weg had gehoeven en maakt daarmee de onrust al dan niet onbewust nog een stukje groter. Zijn we nú al blij dat er volgend seizoen geen wedstrijden om half één gespeeld worden, omdat het nou eenmaal geen porem is om je nieuwe trainer met een patatje mét op de bank te zien zitten. Voert Siem de Jong het ritme van de ongeduldige Ajaxharten eindelijk weer eens op, door een bal op zijn Bergkamps aan te nemen en een panklare assist af te geven, waar Kennedy nog steeds stug probeert om corners in de tweede ring te mikken. En wat doet de gewone man in de maand maart? Die doet de boodschappen voor zijn vrouw, stofzuigt zonder mopperen het huis, maait misschien voor de eerste keer dit jaar het gras en telebankiert fluitend een vergeten schuldje van 7,2 miljoen naar de Italiaanse belastingdienst. Dat is mijn Ajax: nooit saai, nooit voorspelbaar. Daarom hou ik van je.
Ron Schiltmans