In de nacht van donderdag op vrijdag begon het nare gevoel. Ik hoop altijd dat het niet doorzet, maar ik weet helaas uit ervaring dat er dan meestal al geen houden meer aan is. Op vrijdag de bekende symptomen: hoofdpijn en een vervelende lamlendigheid. Dat beloofde al niet veel goeds. En het moest nog zondag worden. Je kunt dan 2 dingen doen: er tegen vechten door het op een zuipen te zetten en hopen dat het daarmee verdwijnt. Of het over je heen laten komen in de wetenschap dat ook dit weer voorbijgaat. Op zaterdag kon iedereen aan mijn gezicht aflezen dat het goed mis was. Ik kon het dan ook niet meer echt verbergen en je zag iedereen spontaan medelijden met me hebben. Pijnlijk.
Ik heb het niet over het bijzonder slechte voorgevoel in de laatste dagen vóór Feyenoord – Ajax, maar over een joekel van een koortslip, die sinds zaterdag mij het leven zuur maakt. Maar het Ajax van dit moment is als een koortslip: Je had al zo’n bang voorgevoel; Het doet pijn en het is niet om aan te zien; je hoopt dat het snel beter wordt, maar je weet gewoon dat het deze keer lang gaat duren; je wilt er liever niet aan herinnerd worden, maar je wordt er elke dag mee geconfronteerd.
Een gezonde rivaliteit tussen mij als Ajacied en “andersdenkenden” heeft sinds zondagmiddag definitief plaatsgemaakt voor een welgemeend medelijden. Men heeft met mij te doen en niks is erger dan dat. Zeker voor een trotse Ajacied. Als er op maandag een lieftallige Feyenoordsupporter annex collega langs je eettafeltje loopt, je voorzichtig aankijkt en “sorry” mompelt, is het echt over met je. Pijnlijker kan niet. Dieper kan je niet zinken. Ik heb ook langzaam geen fut meer me te verdedigen, want wie of wat moet ik verdedigen? Het team? Is er een team dan? De technische staf? Zijn die wel fulltime in dienst en zo ja, WAAR ZIJN JULLIE MEE BEZIG?!!! Sorry, schreeuwen heeft geen zin en in hoofdletters schrijven al helemaal niet. De trainer is nou eenmaal Blin…
Zelfs dát grapje heeft zijn beste tijd allang gehad. Dan kon ik de humor van die Feyenoordsupporters zondagmiddag nog wel waarderen: “Danny moet blijvuh!” klonk het uit duizende kelen. Tuurlijk. Is toch voorlopig mooi een concurrentje minder. En als ik de overspannen reacties van het publiek bij de corners van Wesley Sneijder zag, dan denk ik dat het ziekteverzuim op maandagochtend in Rotterdam en omgeving bijzonder hoog is geweest. Ik denk dat de helft nog steeds dronken over de Coolsingel zwalkt. Het leven is toch gewoon leuk als je in één seizoen 2 keer van Ajax wint? Dan ga je als hooligan met matje en gouden ketting (prototype Feyenoorder) de rest van het seizoen toch fluitend naar de Sociale Dienst? Ik gun ze dat wel. Heeft dit seizoen toch nog zijn nut gehad. Ik zie nou eenmaal graag blije mensen.
Martin van Geel bijvoorbeeld, die vandaag riep dat er géén crisis is. Dan weet je in ieder geval zeker dat er wél eentje is. Ben benieuwd hoe dat verder gaat. Wesley Sneijder mag zijn gevoelige hamstringetjes voorlopig even rustig bij laten komen. Zijn bezorgde trainer wil vanaf nu geen enkel risico meer nemen met zijn vedette in spé. Eerst moet hij volledig fit zijn. De pas 17-jarige Jeffrey Sarpong, (type Pelé) mag daarom wellicht woensdag tegen Willem II vanaf het begin zijn opwachting maken als nummer 10. dat is dan tenminste nog iets om naar uit te kijken, want hij liet zondag in een volle Kuip al af en toe zien dat hij over een meer dan gemiddelde balbehandeling beschikt. Een echte Ajaxspeler. Eentje die truct om het trucje. Dát wil ik zien. De balletjes terug en breed van Galasék, Lindenbergh en Rosales ken ik zo langzamerhand wel.
Het enige vak in de ArenA wat sfeer maakt, vak 410, wil overigens de eerste 15 minuten van de wedstrijd tegen Willem II hun tribune leeg laten. Als stil protest. Om duidelijk te maken dat er veel mis is. Dezelfde fans die maandag in het supportershome hun hoofdtrainer nog bemoedigende schouderklopjes gaven, willen in de 15e minuut met veel lawaai en vlagvertoon het vak in gaan. Ik hoop dat het dan al 3-0 is, dan weten ze meteen dat al dat geroep en gezang onze jongens maar afleidt. Niet meer doen dus. Ik stel voor dat er boven elk vak tl-verlichte bordjes komen met de tekst “stilte, wedstrijd is begonnen”. Die zouden dan gezellig tegelijk aan kunnen knipperen, waarna je alleen nog op fluistertoon je mening over de wedstrijd mag geven. In het programmaboekje staat precies vermeld wanneer je een beschaafd applausje mag laten horen: in de 45ste en 90ste minuut. De blessuretijd mag iets enthousiaster en staande worden begeleid met een driewerf “we want more”, waarna iedereen vriendelijk wordt verzocht zijn nummertje voor de garderobe alvast gereed te houden.
Morgenavond mag ik via mijn schoteltje live naar NEC-Feyenoord kijken. De nummer 4 tegen de nummer 2, dus dat is in principe aantrekkelijker dan de nummer 8 tegen de nummer voorlaatste. Die volgt pijnlijk integraal vanaf 21:40 uur. En eigenlijk wil ik Feyenoord ook graag wat vaker 90 minuten live zien en dan vooral vanwege Salomon Kalou. Zijn land staat in de Africacup aanstaande vrijdag in de finale tegen gastland Egypte. Om het voor Salomon nog moeilijker te maken speelt Ivoorkust in een volledig oranje tenue. Dus Minister Verdonk hoeft niks te doen. Wat ze ook beslist, de uitkomst is oranje. Kalou gaat er ondertussen steeds slechter van voetballen en je hoort nauwelijks nog mensen roepen dat hij koste wat kost versneld Nederlander moet worden. Doodzwijgen zou ik zeggen, want ik zie dat tijdens het WK helemaal misgaan als Salomon tegen zijn grote broer Bonaventure gaat spelen. Wie snapt dat dan nog?
Versatel heet inmiddels Tele2 en elke live wedstrijd lijkt één groot belspel. Ondertussen raak ik elke dag meer verward en hoorde vandaag in de auto op radio1 dat het “niet uitgesloten moet worden geacht, dat binnen niet al te lange tijd KPN verkocht zou kunnen worden”. Dat zal dan wel aan John de Mol zijn, want die koopt werkelijk alles. Zelfs de uitzendrechten van de KNVB-beker en dan heb je echt geld teveel. Hij zal wel vlak voor zijn loonaangifte nog even wat spaargeld op moeten maken. Die KNVB-beker heet trouwens alleen dit seizoen nog Gatoradecup. Onder Talpavlag zal dat volgend seizoen wel Big Brother Bokaal of Ingooise Vrouwen Cup gaan heten. Maar waarschijnlijk komt er een pijnlijk belspelletje waar iedereen een nieuwe naam mag sms-en á 80 cent pob. Maar nu gaan we er even een week uit voor de reclame.
Ron Schiltmans